سینما مثبت: حبیب ایل بیگی معاون ارزشیابی و نظارت سازمان سینمایی و از افراد تصمیم گیر در حوزه سینمای ایران در سفر اخیر رییس سازمان سینمایی به کردستان در جمع فیلمسازان این استان بر لزوم توجه به اقتصادی بودن تولید فیلم پیش از انجام کار تاکید کرده و گفته: ۹۰ درصد فیلم های سینمایی که در ایران تولید می‌شود، امکان برگشت سرمایه یا سود ندارند که این نقطه ضعف باید برطرف شود.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی اینترنتی خبری – تحلیلی سینمامثبت، در نظام مبتنی بر رانت سینمای ایران برای معدودی از فیلمسازان مسیر ساخت فیلم هموار است اما برای اغلب فیلمسازان درها بسته است و معمولا جملات مشخصی برای از سر باز کردن آن‌ها از سوی مسوولان وجود دارد؛ یکی از جمله‌هایی که در دو سال اخیر مراجعه کنندگان به بنیاد سینمایی فارابی – یعنی محل سابق مسوولیت ایل بیگی به عنوان قائم مقام این بنیاد – شنیده‌اند همین عدم بازگشت سرمایه و داشتن پلن اقتصادی بوده است و حالا با اظهارات اخیر ایل بیگی این سوال مطرح است که از میان فیلم‌هایی که در زمان تصدی مسوولیت او در فارابی تولید شده چند فیلم دارای برنامه اقتصادی بوده‌اند و امکان بازگشت سرمایه چند فیلم وجود دارد؟ مشخصا فیلم بدون قرار قبلی ساخته این بنیاد که اخیرا نیز بر پرده سینماها بوده و با ضرب و زور اکران رایگان و بلیت نیم بها به مسیر خود ادامه می‌دهد جزو ۹۰ درصدی‌های سینمای ایران است یا جزو ۱۰ درصد؟ یا فیلم پُر هزینه‌ای مانند دسته دختران چه بازگشت سرمایه‌ای می‌تواند داشته باشد و آیا محض رضای خدا مثلا درخصوص تولید أقلام فرهنگی آن برنامه‌ای همزمان با ساخت فیلم به مسوولان فارابی ارائه شده؟یا برای فیلم نگهبان شب ایل بیگی و همکارانش چه پلان‌های درآمدی از سازندگان فیلم دریافت کرده‌اند؟ مثلا چاپ تیشرت با تصویر بازیگران فیلم؟ یا درخصوص شادروان و لایه‌های دروغ که مورد حمایت این مجموعه بوده چه پلان‌های اقتصادی دیده شده است؟ البته فیلم بیرو این قابلیت را داشته اما مشخص نیست تا چه اندازه این امر محقق شده است؟
سینما مثبت ضمن اعلام آمادگی برای انعکاس دیدگاه‌های افراد،سازمان‌ها و نهادهایی که نام آن‌ها در این مطلب آمده تقاضا دارد مسوولان سینمایی برای راهی کردن فیلمسازان به دنبال یافتن «نخود سیاه» اظهارات سنجیده‌تر و حکیمانه‌تری را مطرح نمایند و با طرح چنین اظهاراتی که بیش از پیش کارنامه آن‌ها را زیر سوال می‌برد، فیلمسازان را به دنبال امیدی واهی راهی ترسیم برنامه‌های اقتصادی و سود ده نکنند تا در نهایت و پس از تلاش‌های فراوان پاسخ «نه» بشنوند.
