سینما مثبت: کشمکش میان پرویز پرستویی بازیگر شناخته شده سینمای ایران و سام رجبی یکی از ایرانیان ساکن امریکا در حاشیه نمایش فیلمی از این بازیگر در امریکا واکنش‌های مختلفی را به دنبال داشته است.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی اینترنتی خبری- تحلیلی سینمامثبت، در فیلم منتشر شده در فضای مجازی سام رجبی به پرستویی نزدیک شده و خطاب به او می‌گوید: از شما پرسش دارم من می خوام بدونم رابطه شما با قاسم سلیمانی چه بوده؟ پرستویی هم که بازیگری احساساتی است و سابقه عدم کنترل احساسات خود را دارد، به جای ارائه پاسخ مناسب به ایرانی مهاجر، با پرخاش با او مواجه می‌شود و رفتاری از خود نشان می‌دهد که قطعا روح آن شهید نیز به آن راضی نبوده و کاملا دور از منش و روش ایشان بوده و هست.
دهان هنرمندان با اشرفی پُر نمی‌شود
نکته قابل تامل درباره این اتفاق این است که ذهن فرد سوال کننده بر أساس ساختاری کلیشه‌ای در این تصور است که هر هنرمندی که مثلا با مقامی سیاسی یا نظامی عکس داشته باشد، حتما رفیق جینگ اوست و آن شخصیت سیاسی هر شب با اتوموبیل به درب منزل او آمده و با هم در خیابان گردش می‌کنند و آخر شب هم دسته‌ای دلار در جیب آن هنرمند قرار داده می‌شود! یا اینکه اگر هنرمندی به دیدار مسوولی سیاسی و حاکمیتی می‌رود؛ در پایان جلسه دیدار به سبک و سیاق دربارهایی که در تئاترهای هارون الرشیدی نمایش داده می‌شود شخص مسوول دست در کاسه سکه بغل دستش کرده و دهان آن هنرمند را با اشرفی پُر می‌کند که چنین تصوری کاملا غلط و اشتباه است؛ دقیقا به انداره تصور طرف مقابل که فکر می‌کند اپوزیسیون خارج از کشور بعد از این برنامه یک چمدان دلار دستمزد دریافت می‌کند!
اخراج به خاطر پوشیدن پیراهن آستین کوتاه
واقعیت ماجرا این است که هر جغرافیایی الزام‌های خاص خود را دارد و تصور اپوزیسیون از حبیب احمد زاده و پرویز پرستویی کاملا با باور ذهنی مردم مغایرت دارد. حبیب احمد زاده که فیلم او در این رویداد نمایش داده شده رزمنده دفاع مقدس است، اصالتا آبادانی است و پدرش ناخدای کشتی بوده و این یعنی پیش از انقلاب طبقه اجتماعی خوبی داشته و رشد و پیشرفت او ربطی به انقلاب نداشته است. همین شخصیت بارها دست به کارهای نیک و شایسته زده که آخرین آن‌ها ساخت پارک بازی برای بچه‌ها در مناطق محروم بوده.حالا هم از دنیا دفتری کوچک در زیر زمین یکی از نهادهای فرهنگی دارد و در هر امر خیر و مثبتی پیش قدم است. این فرد آنقدر آزادی‌خواه و مستقل بوده که چند دهه قبل به خاطر پوشیدن پیراهن آستین کوتاه از یک نیروی نظامی اخراج شده و پس از آن قید هرنوع فعالیت اینچنینی را زده و وارد عرصه هنر شده است.
پرویز پرستویی هم بازیگری با چهار دهه فعالیت در این حوزه است که خاک صحنه خورده و نقش‌‌های ارزشمند ایفا کرده است. اگر جامعه هنری و مردم ارادتی به این دو چهره دارند به این دلایل است.
ملاقات بازیگر محبوب با سرباز میهن
شهید سلیمانی در طول سال‌های گذشته شخصیتی محبوب و مردمی بوده و بارها و بارها با اقشار مختلف دیدار و گفت و گو داشته و عکس‌های یادگاری نیز در این دیدارها ثبت و ضبط شده که در فضای مجازی موجود است. أساسا اتفاق پنهان و عجیبی در این دیدارها رخ نداده که سام رجبی به دنبال کشف آن باشد. عجیب اینکه پرویز پرستویی به جای پاسخ منطقی به این سوال، واکنشی غیرمنطقی و تند به این مساله نشان می‌دهد که در شان فردی مانند او نیست! اگر پرستویی در مقابل دوربین موبایل این فرد توضیح می‌داد که به عنوان یک هنرمند مردمی با یک سرباز میهن دیدار داشته و به این مساله هم افتخار می‌کند، چه اتفاقی برای پرستویی رخ می‌داد؟ آیا او ملاحظه‌ای داشته که به جای توضیحی تا این حد ساده وارد فاز پرخاش شده است؟ شاید این مهربانی او در مخاطبش تاثیر می‌گذاشت و او را شیفته پرستویی می‌کرد همانطور که سردار سلیمانی با برخورد مثبت خود چنین تاثیری در دیگران می‌گذاشت.
چرا سراغ اختلاسگرها نمی‌روید؟
نکته آخر اینکه برخلاف تصور مخالفانی از جنس سام رجبی، اغلب هنرمندان در ایران سهمی از آن درآمدهای عجیب و غریب زیر زمینی ندارند و رانت‌های اقتصادی در لایه‌های دیگری توزیع می‌شود که هنرمند جماعت را به آن راهی نیست. این لایه‌ها همانی است که هیچ‌گاه این مخالفان تُند و تیز حتی در کشوری مانند امریکا جرات اعتراض به آن‌ها را ندارند و کیلومترها دورتر از اختلاسگرها در حال به چالش کشیدن بازیگری محترم هستند که تنها گناهش این است که نمی‌تواند احساساتش را کنترل کند.
سینما مثبت آماده انعکاس دیدگاه‌های افراد،سازمان‌ها و نهادهایی که نام آن‌ها در این مطلب آمده درباره مطلب مذکور است.
