سینما مثبت: پشت صحنه سینمای ایران همیشه هم برای مخاطبان جذاب بوده و هم دست اندرکاران سینما علاقه‌مند به انعکاس این فضا بر روی پرده بوده‌اند. فیلم‌هایی نظیر: دو فیلم با یک بلیت،شاید وقتی دیگر، شبه کژدم و… نمونه‌ای از این آثار است و حالا شاه نقش نیز با همین حال و هوا بر پرده سینما نقش بسته است.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی اینترنتی خبری_تحلیلی سینمامثبت،شاه نقش داستان انتخاباتی است که در انجمن هنروران سینمای ایران – همان کتک‌خورها- در جریان است.فیلم البته در همین سطح باقی نمی‌ماند و در واقع با انتخاب این بستر تلاش دارد مفهومی مهم‌تر را به تماشاگر خود منتقل کند.مانند فیلم‌هایی که با انتخاب شهر یا روستا به عنوان نمادی از یک کشور تلاش می‌کنند تا مناسبات آدم‌ها را به کل کشور تعمیم دهند؛ در شاه نقش نیز انتخابات انجمنی با اعضایی بسیار محدود به نوعی به کل کشور تعمیم داده شده است. واقعا مخاطب فکر می‌کند چنین انتخاباتی چه منافعی دارد؟! اما در ادامه مشاهده می‌شود که شخصیت اصلی فیلم با زد و بند به منافع مالی کلان از اتوموبیل گرفته تا وام و مسکن دست پیدا می‌کند و شاید همین منافع غیرمحسوس است که سبب می‌شود تا عده‌ای به حضور در انتخابات – ولو در حد شورای روستا- علاقه‌مند باشند.
شاهد احمدلو زبان طنز را برای روایت داستان خود انتخاب کرده و البته این طنز از نوع سیاه آن است. اینکه عده‌ای از کتک خورهای سینما برای منافعی محدود به جان هم می‌افتند و یکدیگر را کتک می‌زنند؛ در بخش‌هایی از فیلم به شدت خنده دار و رقت انگیز است.برای دست اندرکاران سینما صحنه‌های آشنای فراوانی در فیلم وجود دارد که در زندگی واقعی خود آن را زیسته‌اند. مانند صحنه نمایش بسته کمک معیشتی میان هنروران یا نمایش کارت صندوق اعتباری هنر که خواه ناخواه خنده بر لبان مخاطب می‌آورد.فیلم در صحنه‌های متعددی برای مخاطب عام نیز جذاب است. مثل جایی که در سر زمین تعاونی مسکن یکی از هنروران به درازی قدش اشاره می‌کند و ناصر با ریختن گچ روی زمین به او می‌گوید که به معمار بگوید خانه او را کمی بزرگ‌تر بسازد. یا در جای دیگری که هنروران با دیدن اتوموبیل‌ها این وسیله را می‌بوسند.
در کنار این نشانه‌ها فیلم قصه‌ای قابل قبول هم دارد. از حضور دراماتیک عتیقه‌چی که از نظر گریم شبیه یکی از مسوولان شاخص صنفی سینما است تا عنایت بخشی با بازی کوتاه اما موثرش که به عنوان بزرگ صنف چشم‌هایش را عمل کرده و نمی‌بیند و زمانی متوجه خرابکاری می‌شود که چشم‌هایش را باز کرده است.
شخصیت مهناز ارفع نیز جذابیت دیگر فیلم است؛ زنی اغواگر که بخشی از طرح و توطئه داستان توسط او اجرا می‌شود و حضورش مانع از آن می‌شود که داستان دچار یکنواختی شود.تقابل او با نامزد ناصر از نکات مثبت فیلم است.
شاه نقش تا اینجا بهترین اثر کارنامه شاهد احمدلو است.تماشای این فیلم در شرایط امروز که توقعات جامعه از انتخاب مسعود پزشکیان برآوده نشده و او هم نتوانسته به ساده‌ترین وعده‌های خود عمل کند،جذابیت بیشتری برای مخاطب دارد.
