سینما مثبت: بزرگنمایی یکی از آفت‌های جدی فعالیت‌های تبلیغاتی و رسانه‌ای در کشورمان است و در شرایطی که فضای فرهنگی کشورمان حداقلی از ارتباط با تولیدات روز دنیا را دارد، برخی مجموعه‌های اقتصادی با تولید آثاری بسیار معمولی ناگهان در دام بزرگنمایی افتاده و خود را در جایگاهی غیر واقعی تصور می‌کنند.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی اینترنتی خبری ـ تحلیلی سینما مثبت، نماهنگ منو بشناس که این روزها در فضای مجازی از سوی همراه اول عرضه شده در نقطه اوج خود به این ابیات می‌رسد: منو بشناس که از جنگ نگفتم با تو/منو بشناس که آرامش در طوفانم/منو بشناس به لبخند به زیبایی صلح/ منو بشناس که من ایرانم
با این عبارت‌ها مشخص می‌شود که مخاطب اصلی این نماهنگ نه مردم ایران بلکه مردم کشورهای دیگر هستند.
کشورهای مختلف دنیا همواره برای معرفی فرهنگ و هنر خود به دیگر کشورها از ظرفیت‌های غیر بومی بیشترین بهره را می‌گیرند اما در داخل ایران به دلیل خودکفایی شدید! حتی وقتی قرار است محصولی برای معرفی جاذبه‌های ایران از جنس نماهنگ منو بشناس تولید شود،سازندگان به سراغ همان خواننده‌‌‌های داخلی می‌روند و در عوض تلاش می‌کنند این خلا را با تبلیغات فراوان و هیاهیوی گسترده پُر کنند. اینگونه می‌شود که نماهنگی مانند منو بشناس از سوی سازندگانش «بزرگترین رویداد تاریخ موسیقی ایران» نامیده می‌شود اما در مضمون محدود به شعری تکراری و کم جان می‌شود که هنوز جا دارد به نمونه‌های بسیار قوی و جدی‌تری مانند نماهنگ وطن علیرضا عصار برسد که همچنان بر پیشانی موسیقی ایران می‌درخشد.
سازندگان نماهنگ کم جان و پُرمدعای منو بشناس یک ضعف جدی و مهم دارند و آن هم این است که برای ویترین و پیشانی اثر که همان نام اثر است؛ فراموش کرده‌اند اندکی خلاقیت نشان بدهند و نامی را انتخاب کرده‌اند که برای سال‌ها و دهه‌های طولانی با نام گوگوش گره خورده است. ترانه منو بشناس این خواننده سال‌هاست بخشی از فرهنگ عامیانه مردم ایران شده و حالا وقتی گروهی با این دبدبه و کبکبه و چهل نفر خواننده و عنوان بندی پایانی که تریلی هجده چرخ آن را نمی‌کشد؛ حتی از انتخاب نامی غیر تکراری و دستمالی نشده برای اثر خود ناتوان هستند دیگر باید ماجرا را ته آن خواند.
سینما مثبت آماده انعکاس دیدگاه‌های سازندگان این نماهنگ درباره این مطلب است.
