سینما مثبت: شهادت حاج قاسم سلیمانی که صبح روز جمعه ایران و جهان را غافلگیر کرد، بیش از هرچیز تداعی کننده تصویری بود که ابراهیم حاتمی کیا در فیلم بادیگارد از این قهرمان ترسیم کرد.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی اینترنتی خبری ـ تحلیلی سینما مثبت، حاتمی کیا در فیلم بادیگارد گریمی را بر روی چهره پرویز پرستویی نشاند که این بازیگر را به شدت به حاج قاسم سلیمانی نزدیک می کرد. شخصیتی که با وجود پایان ماموریت رسمی خود در نهادی حاکمیتی، همچنان عشق و علاقه خود را به مسیری که سال ها قبل انتخاب کرده بود همراه داشت. شخصیتی که بوی جهبه و جنگ می داد، شخصیتی که خالص بود و ناب، شخصیتی که تعلقات زمینی نداشت و در پایان هم در اتفاقی تراژیک و حماسی، به آرزوی دیرینه خود یعنی شهادت در راه میهن رسید و به یارانِ قدیمی اش پیوست.
حالا شهادت حاج قاسم سلیمانی در حمله بالگردهای امریکایی به کاروان اتوموبیل او و یارانش به شدت تداعی کننده سکانس پایانی فیلم بادیگارد است. آنجا هم حمله ای تروریستی به اتوموبیل قهرمان فیلم او را به جاودانگی رساند و اینجا هم در عالم واقعیت، اتفاقی مشابه فرمانده سلیمانی را در ذهن مردم ایران جاودانه کرد.
تاریخ پس از جنگ شخصیت هایی اینچنین کِم به خود ندیده است. از شهید صیاد شیرازی تا شهید آوینی و شهید کاظمی و شهید ستاری همه این قهرمان ها در یک مسئله اشتراک داشتند و آن روح بزرگی بود که حتی با وجود پایان جنگ، آن ها را با گذشته ای درخشان و پُر از خلوص نیت و پاکی پیوند می داد. گذشته ای که آن ها با جمعی از فرشتگان تجربه کرده بودند. گذشته ای تکرار نشدنی که ابعاد کوچکی از آن را فقط می شد در قاب سینمای معدود کارگردان هایی همچون: مرحوم رسول ملاقلی پور، احمد رضا درویش و ابراهیم حاتمی کیا دید. این قهرمان ها فرجامی قهرمانانه داشتند، همانگونه که قهرمانانه زیستند و در نهایت هم به ارواح بزرگوار یاران شهید خود پیوستند.
«سربازی جوان که سال ها برای دفاع از ایران در مقاب ارتش بعث می جنگید، با گذشت زمان برای دفاع از مردم عراق به عراق رفت و روزی در شهری که زمانی در نوک حمله او و دوستانش بود، به شهادت رسید.» چقدر این اتفاق سینمایی است!
نویسنده: رضا استادی
