هدف کارگردان لانتوری از این فعالیت‌ها چیست؟
سینما مثبت:در سال‌های اخیر بهره گیری از فضای مجازی و نرم افزارهای موبایلی برای تبلیغات فضای تازه‌ای را پیش پای عرضه کنندگان محصولات مختلف باز کرده است. سینماگران نیز تلاش کرده‌اند با بهره گیری از ابزارهایی همچون: اینستاگرام، تلگرام، فیس بوک و… مخاطبان را جذب آثار خود کنند اما عملکرد برخی سینماگران حاکی است با چنین فضایی آشنایی چندانی ندارند و در انتخاب‌های خود به بیراهه می‌روند.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی اینترنتی خبری ـ تحلیلی سینما مثبت، «رضا درمیشان» یکی از کارگردان‌های جوان سینمای ایران است که این روزها سومین فیلمش با نام «لانتوری» در حال اکران است. فیلمی که در آستانه اکران عمومی آن «استیکرهای تلگرامی» برایش طراحی شده تا ضریب نفوذ این فیلم در فضای مجازی را افزایش دهد. رویکرد استیکرهای مذکور «طنز و کمدی» است حال آنکه فیلم لانتوری اساساً فیلمی تلخ و تکان دهنده است که استیکرهای طراحی شده هیچ تناسبی با فضای کلی آن ندارد. مشاهده این استیکرها بیانگر این مطلب است که گویی کارگردان قصد داشته با طراحی این شکلک‌ها، با مخاطبان خود شوخی کرده و حتی سوژه فیلمش را دست بیندازد! جالب‌تر اینکه این کارگردان جوان خودش را هم سوژه یکی از استیکرها کرده و با کنایه‌ای به فیلم توقیف شده‌اش یعنی عصبانی نیستم! برای خود نیز شکلک طراحی کرده که این میزان از خود شیفتگی مثال زدنی و قابل تأمل است!
درمیشیان پس از ساخت فیلم تجربی و نسبتاً قابل قبول «بغض»، به جای تلاش برای نزدیک شدن به زبان و بیان سینمایی، در دو فیلم بعدی‌اش به سراغ سوژه‌هایی رفته که اصطلاحاً «ملتهب» هستند. البته او با به کارگیری تکنیک خاص خود سعی کرده نگاهی متفاوت به این سوژه‌های ژورنالیستی ارائه نماید اما در آخرین ساخته‌اش یعنی لانتوری مخاطب به جای مواجهه با اثری سینمایی، با فیلمی طرف است که هرکجای آن کارگردان کم آورده، دوربینی مقابل شخصیت‌هایی همچون: قاضی، فعال اجتماعی و… گذاشته شده تا به نیابت از کارگردان بیانیه صادر کرده و حرف‌های فیلم را به شکلی کاملاً مستقیم بیان نمایند. البته درمیشان ثابت کرده رگ خواب گروهی از مردم جامعه را که معمولاً درگیر «جو» هستند و نسبت به همه چیز ـ از انتخابات سال 88 گرفته تا اسید پاشی و حیوان آزاری ـ واکنش نشان می‌دهند را به خوبی می‌شناسد و می‌تواند فیلم‌های خوبی برای آن‌ها بسازد. البته درمیشیان خود نیز این روزها در قالب مصلح و فعال اجتماعی ظاهر شده و در چندین تجمع اعتراضی علیه پزشکانی که در مرگ مرحوم عباس کیارستمی نقش داشته‌اند حاضر شده است و شاید عجیب نباشد او در فیلم بعدی‌اش موضوعی از این دست را دستمایه ساخت فیلم کند.
سینما مثبت امیدوار است کارگردان‌های جوانی مانند درمیشیان به جای پیروی از روش‌های اینچنینی در امر فیلم سازی، با مطالعه و تعمق آثار عمیق‌تر و جدی‌تری خلق کنند که به سینمای واقعی و مورد توجه مخاطب نزدیک باشد نه اینکه تلفیقی از فیلم سازی سینماگرانی باشد که این نوع فیلم سازی را در قالب آثاری همچون: «نون و گلدون» و «سلام سینما» تجربه کرده‌اند!
