چرا تبریزی مثل یک شهروند رفتار نمی‌کند؟
سینما مثبت: توقف تصویربرداری سریال تلویزیونی «سرزمین کهن» در اعتراض به اظهارات «مسعود فراستی» در برنامه تلویزیونی هفت، موضوعی بود که هفته گذشته در رسانه‌ها بازتاب فراوانی یافت. هرچند در نهایت خبر این توقف تکذیب شد اما طرح آن سؤال‌های فراوانی را به وجود آورد؟
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی اینترنتی خبری ـ تحلیلی سینما مثبت، پس از آنکه فیلم «دونده زمین» ساخته کمال تبریزی که این روزها در حال اکران محدود است از سوی «مسعود فراستی» به مثابه دیاثت! نامیده شد، تبریزی در مصاحبه با ایسنا اعلام کرد در اعتراض به سکوت مدیران تلویزیون در برابر اهانت یک برنامه به اصطلاح سینمایی به خود، تصمیم به تعطیلی این پروژه گرفته است.
تعطیلی سریالی مانند سرزمین کهن به واسطه هزینه جاری و روزانه سنگین آن ممکن است بین 10 تا 20 میلیون تومان خسارت به بیت المال وارد کند. البته با توجه به دیانت کارگردان سرزمین کهن و نیز اعتقاد وی به اصول دینی و اسلامی، وی چنین کاری را نکرده و صرفاً مسئله را در رسانه‌ها مطرح کرده بود اما سؤال این است که چرا تبریزی از مسئولان تلویزیون توقع دارد به نفع وی وارد میدان شده و با فراستی برخورد نمایند؟
هرچند فراستی کارشناس برنامه‌ای تلویزیونی است اما او به عنوان فردی مستقل، صاحب دیدگاهی است که می‌تواند الزاماً دیدگاه تلویزیون نباشد. ضمن آنکه فراستی نه درباره سرزمین کهن و نه درباره دیگر ساخته‌های تبریزی بلکه درخصوص اثری سینمایی سخن گفته که خارج از چهارچوب سیما تولید شده است. ممکن بود این منتقد یا هر فرد دیگری درخصوص سریال «ابله» محصول شبکه نمایش خانگی هم سخنانی زشت‌تر مطرح کند. آیا در چنین شرایطی باز هم تبریزی توقع واکنش مسئولان سیما را داشت؟
به عبارت ساده‌تر، دعوای تبریزی و فراستی مسئله‌ای کاملاً شخصی و خارج از چارچوب سیما است و بهتر بود این کارگردان پُرسابقه و فهیم، به جای چنین برخوردی با مراجعه به «دادسرای فرهنگ و رسانه» و طرح شکایت علیه فراستی، از اختیارهای قانونی خود به عنوان شهروند جمهوری اسلامی ایران بهره می‌گرفت. در چنین شرایطی دادسرا با احضار فراستی، به بازجویی از وی پرداخته و در صورت تشخیص مبنی بر مجرم بودن وی، از فراستی وثیقه، کفیل یا ضامن درخواست کرده و پرونده او را جهت صدور حکم به دادگاه ارسال می‌کرد و در نهایت نیز در صورت تشخیص دادگاه، مجازات مناسب علیه فراستی اعمال می‌شد.
بدیهی است اگر هنرمندان شاخص و سرشناسی مانند تبریزی رفتاری شهروند گونه در پیش گرفته و به آنچه که قانون در اختیار آن‌ها گذاشته عمل نمایند، این مسئله می‌تواند سرمشقی برای دیگر شهروندان نیز باشد تا به جای برخوردهای «قیصر گونه» و خارج از چارچوب قانون، رفتاری مدنی را در پیش بگیرند.
