جشنواره لیبرال فجر، فیلم ملی ـ میهنی را بایکوت کرد
سینما مثبت:بخش بین الملل سی و چهارمین جشنواره فیلم فجر، عصر روز گذشته با معرفی برگزیدگان به کار خود پایان داد. نمایش فیلمی ایرانی در آخرین روز این رویداد، سوالی جدی در ذهن علاقه مندان سینما ایجاد کرد که چرا چنین اثری هیچ بروز و ظهوری در این جشنواره نداشته است.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی اینترنتی خبری ـ تحلیلی سینما مثبت، این جشنواره امسال میزبان دو فیلم ایرانی «نفس» و «اروند» بود. یتیم خانه ایران ساخته ابوالقاسم طالبی که پیشتر در جشنواره فیلم فجر نیز به نمایش درنیامده بود، روز پایانی جشنواره در بخش «بازار» به نمایش درآمد. فیلمی که تصور می شد بر اساس روال معمول آثار تاریخی ساخته شده در این سال ها اثری تبلیغاتی و ضعیف باشد اما تماشای این اثر، فرضیه مذکور را به هم ریخت و مخاطبان با اثری جذاب، داستان گو و قهرمان محور مواجه شدند. آخرین ساخته طالبی داستان قحطی ایران در سال های پایانی حکومت قاجار را روایت می کند که طی آن 9 میلیون هموطن ایرانی بر اثر گرسنگی و بیماری از بین می روند. فیلم با انتخاب لحنی داستان گو و نیز برخورداری از مفهوم مهم «قهرمان»، به اثری جذاب و دیدنی تبدیل شده که به شدت حس و حالی ملی را در تماشاگر خود برمی انگیزاند.
این فیلم اثر پُر زحمت و پُرجزئیاتی است که برخلاف فیلم پُرهزینه ای مانند محمد (ص) که فاقد درام است؛ به واسطه اتفاق ها و رویدادهایش مخاطب عام را با خود همراه می نماید. فضاسازی فیلم بسیار سخت و پُرزحمت است و خوب از آب درآمدن این بخش باعث می شود به راحتی قصه را باور و با آن همراه شویم. البته ایرادهایی نیز به فیلم وارد است که مهم ترین آن بخش مستند ابتدا و انتهای آن است اما همین اشکال هم چیزی از ارزش های این اثر کم نمی کند.
غیبت سوال برانگیز «یتیم خانه از جشنواره فیلم فجر»
یتیم خانه در حالی صرفا در بخش بازار نمایش داده شد که می توانست فیلم مهم این رویداد باشد. در جشنواره امسال چند فیلم غیر ایرانی با موضوع جنگ و دفاع به نمایش درآمدند. «من معلم هستم» یکی از این آثار بود. داستان فیلم درباره معلمی روستایی است که نسبت به اتفاق های کشور خود و اشغال بخشی از آن توسط آلمانی ها بی تفاوت است اما به مرور، حس میهن پرستی اش بیدار شده و در راه کشورش قربانی می شود. این فیلم پس از گذشت هفتاد سال از پایان جنگ جهانی دوم همچنان اثری جذاب و دیدنی است. در شرایطی که آغوش جشنواره فیلم فجر برای آثاری از این دست باز است، بی توجهی به فیلمی مانند «یتیم خانه ایران» سوال برانگیز است. حتی اگر سازندگان فیلم تمایلی به حضور اثرشان در جشنواره نداشتند، وظیفه دبیر و دیگر اعضای پُرتعداد ستاد برگزاری بود تا حداقل در کنار فیلم روشنفکری گاو، نمایشگاهی هم از عکس های این فیلم ملی برگزار نمایند. اما ظاهرا غلبه روحیه لیبرالی و خنثی بر این رویداد سینمایی، مانع از آن می شود که یکی از جذاب ترین و ایرانی ترین فیلم های سینمای ایران در سال های اخیر، ظهور و بروزی در بخش بین الملل فیلم فجر داشته باشد.
