سینما مثبت: این روزها پخش مستندی تلویزیونی از شبکه بیبیسی با حضور ترانه علیدوستی خبرساز شده و این مستند مخاطبان متعددی را جذب کرده است.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی اینترنتی خبری_تحلیلی سینمامثبت،رخدادهای سال ۱۴۰۱ مانند هر پدیده اجتماعی،سیاسی و فرهنگی دیگری نیاز به بازخوانی در قالب آثار فرهنگی و هنری دارد.ممکن است برخی افراد و مسوولان تمایلی به این مساله نداشته باشند و بخواهند از کنار این اتفاقها عبور کنند و یا این بخش از تاریخ معاصر ایران با تمامی جنبههایش را به اصطلاح به «زیر فرش» بفرستند اما استقبال صورت گرفته از فیلم ترانه علیدوستی حکایت از آن دارد که جامعه ایران همچنان نسبت به این اتفاقها حساس و کنجکاو است و هر روایت غیررسمی از این اتفاق میتواند توجه او را جلب کند.
درباره جنبههای فنی و هنری این اثر بحث فراوان است. آیا أساسا این فیلم یک اثر مستند محسوب میشود یا صرفا برنامهای تلویزیونی است؟البته که فیلم اثری به شدت ساده است و همین سادگی جذابیت نهایی آن را شکل میدهد و باعث ارتباط راحت مخاطب با آن میشود.میتوان با محتوای این اثر موافق نبود؛ مثلا جایی که اتفاقهای سال ۱۴۰۱ را یک انقلاب میداند اما نمیتوان نقطه قوت آن را که سادگی اثر است؛ نادیده گرفت.
نکته قابل تامل درباره این فیلم پخش آن از نهادی رسانهای است که هنوز در میان مخاطبان ایرانی اعتبار دارد.متاسفانه در سالهای اخیر نهادی مانند صدا و سیما مرجعیت خود را در بخش مستند از دست داده و به جز آثار مناسبتی آن هم برای قشری خاص از جامعه، تولیدات مستند آن فاقد قدرت و توان ایجاد موج در جامعه است.همین روند در خصوص مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی به عنوان متولی اصلی تولید فیلمهای مستند نیز صدق میکند.این مرکز که دارای ابزار قدرتمندی به نام «جشنواره سینما حقیقت» است؛ در سالهای اخیر تولید در سینمای مستند را به سمت و سویی سوق داده که فیلمسازان نسبت به تولید آثار اجتماعی بیانگیزه شوند زیرا در نهایت نوع خاصی از مستندهای کم خطر و بیحاشیه قرار است در جشنواره برگزیده شوند؛ سازندگانش به هیاتهای انتخاب و داوری راه یابند و در اکرانهای محدود «ضریب» بگیرند.این اتفاق باعث بیخاصیت شدن سینمای مستند شده و حالا سینمای مستند در مسیری افتاده که با روح زمانه سازگار نیست.به عبارتی مهم نیست که مستندی با حضور ترانه علیدوستی ساخته شده بلکه مهم این است که دستگاه رسمی حرفی برای گفتن در مقابل این اثر ندارد و باید سکوت پیشنه کند!ذات مستند حقیقت و واقعیت است.وقتی دبیر جشنواره حقیقت در نشست رسانهای عنوان میکند که درباره آلودگی هوا اثری به جشنواره ارسال نشده- حال آنکه فیلمی از أصفهان ارسال شده- این یعنی با وجود معضلات بیشمار، قرار است آنها را نادیده بگیریم تا راه برای نوع خاصی از فیلمسازی هموار شود و در نهایت کار به جایی میرسد که یک مستند تلویزیونی با بودجه اندک،مرزهای مستند سازی را جابجا میکند،آثار مشابه خود را اکسپایر و کم ارزش مینماید و در نهایت ابهامی بزرگ در ذهن مخاطب شکل میدهد.
سینما مثبت آماده انعکاس دیدگاههای افراد،سازمانها و نهادهایی است که نام آنها در این مطلب آمده است.
