سینما مثبت: با وقوع جنگ دوازه روزه اسرائیل با ایران،موضو‌ع‌های مختلف فرهنگی و اجتماعی از اولویت جامعه خارج و دفاع از کشور در راس همه امور قرار گرفت. این شرایط خاص تهدیدی بزرگ و مهم را از سازمان سینمایی دور کرد.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی اینترنتی خبری_تحلیلی سینمامثبت، این روزها فیلمی سینمایی با نام پیر پسر بر پرده سینماها است که واکنش اخیر حسین دهباشی از فعالان فضای مجازی نسبت به این اثر و نحوه اخذ مجوز آن از سوی سازمان سینمایی حساسیت برانگیز شده است.صدا و سیما نیز در تاریخ ۲۴ تیرماه در بخش‌های مهم خبری خود به نقد این فیلم پرداخته و آن را مورد نکوهش قرار داد.
پیرپسر ساخته اکتای براهنی فیلمی طولانی،کشدار و پُرگو است.صحنه‌های فراوانی از فیلم قابل حذف است بدون آنکه به روایت آن لطمه‌ای بخورد. فیلم داستان پدری به نام (غلام باستانی) را روایت می‌کند که با دو پسر خود علی و رضا زندگی می‌کنند. حضور زنی به نام رعنا که طبقه دوم خانه غلام را با مبلغی اندک اجاره کرده، روابط این خانواده را تحت تاثیر قرار می‌دهد.
فیلم از یکسو می‌خواهد اثری قصه‌گو باشد و با بُن‌مایه‌های آشنای فیلمفارسی قصه‌ای عامه پسند را روایت کند و از سوی دیگر تلاش می‌کند تا با ورود به لایه‌های شخصیتی رعنا اثری روانشناختی باشد.در بخش‌هایی هم به شدت تلاش دارد تا با انتخاب عناصری مانند نام پدر -غلام باستانی- اسامی مذهبی برای شخصیت‌های داستان – رضا و علی- و صحنه‌هایی مانند حبس غلام در خانه توسط پسرانش و قطع دسترسی او به مواد مخدر، اثری نمادین محسوب شود.ایده‌های فیلم نیز چندان تازه و بدیع نیست. از رعنا که زمانی عشق سینما بوده تا علی که فیلمی مستند درباره خانواده‌اش ساخته است.
از آب و آتش فریدون جیرانی تا پیر پسر
سال ۱۳۸۰ حوزه هنری با ساخت فیلمی به نام آب و آتش و اصرار بر نمایش آن، دست به یک خودکشی فرهنگی زد! برای اهالی سینما این سوال وجود داشت که فردی روحانی مانند محمد علی زم چرا باید اقدام به ساخت فیلمی کند که داستان آن درباره دلبستگی یک نویسنده به یک فاحشه – با بازی لیلا حاتمی – است؟
حالا این سوال باز هم برای اهالی سینما تکرار شده است: چرا سازمان سینمایی باید به فیلمی با این حجم از اشاره‌های جنسی مجوز نمایش دهد؟این فیلم از فیلم‌نامه و اخذ پروانه ساخت- در سال ۱۳۹۸- تا ساخت -۱۴۰۰- چه مسیری را طی کرده است؟
قطعا صدور مجوز نمایش برای فیلم با این شمایل کار قابل دفاعی نبوده و نیست و اگر کشور درگیر دفاع دوازده روزه نبود؛ قطعا واکنش‌های صورت گرفته منجر به این اثر نه تنها باعث حذف آن از برنامه نمایش سینماها می‌شد بلکه قطعا کار به برکناری مسوولان سازمان سینمایی و حتی استیضاح وزیر ارشاد نیز می‌کشید اما از شانس صاحبان فیلم، مقطع فعلی برای نمایش فیلم از هر نظر «مناسب»است! البته نباید از حضور تهیه‌کننده‌ای قدرتمند و پُرکار و سرمایه دار و با جیب پُر از پول هم به عنوان یکی از عوامل حذف تمام ممیزی‌ها و محدودیت‌ها غافل بود.این اتفاق در شرایطی رخ داده که سازندگان آثار اجتماعی و حتی فیلم‌های کوتاه برای اشاره‌هایی کوچک و نقادانه به شرایط جامعه ماهها گرفتار اداره کل نظارت سازمان سینمایی می‌شوند و حتی با رفت و آمدهای مکرر نیز مشکل آن‌ها حل نمی‌شود.
فیلمی سرشار از صحنه‌های اروتیک
چرا مسوولان سازمان سینمایی به فیلمی با این حجم از صحنه‌های اروتیک مشمئز کننده مجوز نمایش داده‌اند؟در ابتدای فیلم غلام باستانی دغدغه شورت دارد.دوربین در اولین مواجهه با شخصیت رعنا یک دل سیر پاهای برهنه او را برانداز می‌کند.دو برادر درباره زن خیابانی که برای دیدار با پدرشان آمده اینگونه صحبت می‌کنند: اینا چند می‌گیرن؟غلام از دیدن تشک خوشخواب رعنا حالی به حالی می‌شود.غلام کفش رعنا را برداشته و بو می‌کند. پدر و پسر درباره رعنا اینگونه صحبت می‌کنند: اگی اومد با من! اگی اومد با تو! در جای دیگر درباره رعنا می‌گویند: زدی تو کارش!
اینها بخشی از اشاره‌ها و کنایه‌های اروتیک فیلم است که حتی بدون حذف آن‌ها نیز فیلم مشکلی برای نمایش نداشت و در نهایت تبدیل به فیلمی سیاه و تلخ می‌شد اما حالا با غفلت سوال برانگیز مسوولان سازمان سینمایی، تبدیل به اثری غیرقابل دفاع شده است.اگر اعضای شورای پروانه نمایش متوجه این حجم از صحنه‌های جنسی شده باشند و به آن مجوز داده باشند، تخلف کرده‌اند و مستوجب پیگیری حقوقی و قضایی هستند و اگر متوجه چنین صحنه‌هایی نشده‌اند؛ به واسطه دوری از واقعیت‌های اجتماعی شایستگی حضور در چنین شورایی را ندارند.
سینما مثبت آماده انعکاس دیدگاه‌های افراد،سازمان‌ها و نهادهایی است که نام آن‌ها در این مطلب آمده است.
