سینما مثبت: رئیس سازمان سینمایی در آخرین روزهای دولت سیزدهم با برگزاری مراسمی در مجموعه باغ زیبا، به نمایندگان رسانهای مرتبط با سازمان سینمایی هدایایی اهدا کرد.
به پایگاه اطلاع رسانی اینترنتی خبری-تحلیلی سینمامثبت،خبرنگاران برای ساعت هفت به این مراسم دعوت شده بودند اما عملا مراسم از ساعت هشت شب آغاز شد.مجری جوان مراسم نیز چندین مرتبه رئیس سازمان سینمایی را با عبارت دکتر خطاب کرد و البته تذکری بابت استفاده از این عنوان نامناسب از سوی خزاعی دریافت نکرد. در ادامه با حضور پُرتعداد مدیران سازمان سینمایی و جمعی از منتقدان پیشکسوت،لوح تقدیر و شاخه گُل و کارت هدیه نقدی به مبلغ یک میلیون تومان و پانصد هزار تومان به صد و سی نفر از نمایندگان رسانههای حاضر در سالن اهدا گردید.اهدای این هدایا زمانی طولانی از این مراسم را به خود اختصاص داد و البته در پایان مراسم فقط قاری قرآن و مجری مراسم و نیروهای اجرایی باغ زیبا بدون لوح و هدیه از سالن خارج شدند!
درباره این مراسم چند نکته قابل تامل است:
در کارت دعوت ارسالی برای رسانهها عنوان مراسم نشست صمیمی رئیس سازمان سینمایی با اصحاب رسانه عنوان شده بود اما مراسم مذکور به سمت تقدیر از اهالی رسانه رفت.
طبق برخی روایتها به بیش از ۱۳۰ نماینده رسانهای هدیه داده شد. برخی افراد حاضر در سالن از حضور در چنین برنامهای تعجب کرده بودند زیرا خودشان به این مساله اذعان داشتند که در حوزه سینما به تازگی فعالیت رسانهای نداشتهاند و نمیدانند به چه دلیل به آنها لوح اهدا میشود؟!
تدوین اسامی نمایندگان رسانهها به شدت مغشوش بود و افراد دعوت شده با عناوین مختلفی مانند خبرنگار و دبیر رسانه تقدیر شدند!در میان خبرنگاران تقدیر شده افرادی نیز حضور داشتند که سالهاست خبرنگار نیستند و مدیر مسوول رسانه هستند! بهتر این بود که تقدیرها به صورت کلی و بر اساس حروف الفبا صورت بگیرد که چنین نشد.
اهدای ۱۳۰ لوح به ۱۳۰ نماینده رسانهای این سوال را ایجاد کرد که آیا افراد مذکور به اعتبار رسانهای که در آن فعال هستند به این مراسم دعوت شدهاند یا شاخصههای حرفهای شخصیاشان باعث حضور آنها در چنین مراسمی شده است؟آیا تمامی این افراد به صورت مداوم مطالب موثر و تاثیر گذار تولید میکنند؟ آیا علت حضور اغلب آنها در این مراسم این بوده که رابطهای حسنه با سازمان سینمایی داشتهاند؟آیا پرسشگری و پیگیری سوژه دلیل حضور این اهالی رسانه بوده است؟ به نظر میرسد پاسخ این سوالها خیر باشد و قاعده مشخصی برای حضور خبرنگاران در این مراسم وجود نداشته است. احتمالا رئیس سازمان سینمایی در آخرین روزهای حضور در دولت قصد داشته تا با توجه به احتمال تداوم حضور در سینما، یک سرمایه گذاری رسانهای انجام داده و خبرنگاران را برای سالهای پیش رو که بخواهد به عنوان تهیه کننده در سینمای ایران فعالیت کند با خود همراه کند!
در مراسمی که قرار است ۱۳۰ نفر لوح تقدیر دریافت کنند باید سالنی انتخاب شود که سِن مرتفع داشته باشد تا افراد هنگام دریافت لوح تقدیر امکان تردد راحت داشته باشند. سالن انتخاب شده به گونهای بود که افرادی که میخواستند لوح تقدیر دریافت کنند در مواجهه با کثرث لوح دهندگان گیج و سردرگم میشدند و ناخواسته میان آنها و لوح دهندگان تماس بدنی رخ میداد! عجیب است که این بدیهیات با توجه حداقل بیست ساله خزاعی و گروهش در برگزاری مراسم و همایش به کار گرفته نمیشود!
لادن طاهری مدیر فیلمخانه ملی ایران تنها بانوی حاضر در مراسم از سوی مدیریت سازمان سینمایی بود که بدترین نقطه -گوشه سمت راست- ایستاده بودند. اگر قرار بر تکریم بانوان مدیر و البته ایجاد فضایی مناسب برای میزبانی یک بانو از جایزه گیرندگان بانو است؛قاعدتا باید مدیر محترم و سختکوش فیلمخانه ملی در فاصلهای نزدیک با رئیس سازمان سینمایی میایستاد نه در جایگاهی نامناسب!
این حجم از اهدای لوح باعث میشود تا از ارزش و اهمیت لوح تقدیر کاسته شود. اگر هم قرار بر پرداخت مبلغی پول به خبرنگاران است تا با توجه به دستمزدهای اندک آنها اتفاقی ترمیمی برای آنها رخ دهد؛میتوان یا کارت هدیه را به درب منزل آنها فرستاد یا اینکه مانند رفتاری که مدتهاست در میان برخی روابط عمومیها باب شده،شماره شبا خبرنگاران را گرفت و یکباره برای همه آنها پولی واریز کرد.اگر هم قرار بر رفتاری محترمانه است؛ میشد این مراسم به دورهمی صمیمانهای تبدیل شود و افراد حاضر در مراسم با مدیران سازمان سینمایی گپ و گفت کنند و در نهایت هنگام خروج لوحها و هدایای آنها ارائه شود. شکل ارائه هدایا و عدم ثابت شدن کارت هدیه در لوحهای تقدیر باعث شد تا در طول مراسم چند کارت هدیه گُم شود!
بدترین بخش مراسم بخش شام آن بود! برگزار کنندگان آنقدر درگیر مراسم اهدای جوایز بودند که فراموش کردند باید روی سالن پذیرایی نظارت کنند.متاسفانه اغلب خبرنگاران مجبور شدند در سالنی گرم و شبیه به حمام سونا چلوکباب بخورند! احتمالا بهره بردار سالن خواسته بود با روشن نکردن کولرها در هزینههایش صرفه جویی کند! به همین دلیل پایان بندی مراسم حتی از مراسمهای عروسی شهرستانی در دهه شصت هم ضعیفتر بود!
امید است رئیس سازمان سینمایی با بهره گیری از این تجربهها در مسوولیتهای آینده خوب مراسمهایی با کیفیتتر برای اهالی رسانه برگزار کند.
