سینما مثبت: رضا استادی، فیلمساز کوتاه و منتقد سینما می‌گوید: جشنواره‌های فیلم فجر، مستند و کوتاه میراثی است که طی چهار دهه شکل گرفته و متعلق به یک جریان خاص سیاسی یا حتی سینمایی نیست زیرا برای رساندن آن‌ها به این نقطه افراد زیادی تلاش کرده‌اند تا با وجود محدودیت‌های بسیار این رویدادها را به استانداردهای یک جشنواره بین‌المللی نزدیک کنند.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی اینترنتی خبری- تحلیلی سینمامثبت به نقل از قدس آنلاین،رضا استادی، فیلمساز کوتاه و منتقد سینما با اشاره به پیشینه جشنواره‌های مهم سینمایی کشورمان می‌گوید: جشنواره‌های فیلم فجر، مستند و کوتاه میراثی است که طی چهار دهه شکل گرفته و متعلق به یک جریان خاص سیاسی یا حتی سینمایی نیست زیرا برای رساندن آن‌ها به این نقطه افراد زیادی تلاش کرده‌اند تا با وجود محدودیت‌های بسیار این رویدادها را به استانداردهای یک جشنواره بین‌المللی نزدیک کنند.
وی ادامه داد: به دلیل قوانین ممیزی امکان نمایش نسخه کامل خیلی از فیلم‌های خارجی در جشنواره‌های داخلی وجود ندارد و مسئولان بخش بین‌الملل در این رویدادها همیشه با سختی‌های زیادی می‌توانند فیلم‌های خارجی را جذب این جشنواره‌ها کنند. همچنین میهمانان خارجی به دلایل مختلف عموماً تمایلی به حضور در جشنواره‌های ما نداشته‌اند اما مسئولان سینمایی در دوره‌های مختلف زحمات بسیاری کشیدند تا بستری برای حضور آن‌ها فراهم کنند. چنان که در دوره‌هایی از جشنواره فجر چهره‌های مطرحی از سینمای روز دنیا حضور داشتند اما با منفک کردن جشنواره ملی و بین‌المللی دیگر آن رویداد نتوانست به جایگاه قبلی‌اش بازگردد و برگزاری بخش بین‌الملل به شکل مستقل بیشتر به یک محفل و دورهمی تبدیل شد که اتفاقاً از سوی بدنه سینما هم به شدت نسبت به آن بی‌توجهی شد.
خلأ حضور چهره‌های بین‌المللی
استادی با بیان اینکه جشنواره فیلم کوتاه تهران و مستند سینماحقیقت از معدود رویدادهایی است که به معنای واقعی حس بین‌المللی داشت، به دوره‌های قبلی این رویدادها اشاره می‌کند که حضور فیلمسازان خارجی در قالب داور و فیلمساز مشهود بود و تعامل و گفت‌وگوی خوبی میان آن‌ها و شرکت‌کنندگان ایرانی شکل می‌گرفت. وی عنوان می‌کند: اما در این دوره اصرار بیهوده دبیر به برگزاری در شرایط فعلی موجب شد تا هیچ چهره بین‌المللی در کسوت فیلمساز و داور در جشنواره حضور نداشته باشد، حتی نشست‌های برخط با حضور میهمانان خارجی هم لغو شده است. در نقطه مقابل مسئولان جشنواره بارها بر حجم بالای مخاطبانشان تأکید می‌کنند، درحالی که بزرگ‌ترین سالن پردیس ملت ۲۸۵ نفر ظرفیت دارد و ظرفیت کل ۱۲ سالن جشنواره که از تمامی آن‌ها نیز تصویری منتشر نمی‌شود در مجموع هزار و ۸۱۲ نفر است. جامعه فیلم کوتاه متنوع و گسترده است و عموماً در محل برپایی جشنواره هم حضور پیدا می‌کنند، همان طور که جشنواره عمار هم همیشه مخاطب زیادی دارد. مخاطب مسئله سینمای کوتاه نیست زیرا در ایران فرصت زیادی برای تماشای فیلم کوتاه وجود ندارد و طبیعی است از این رویداد مادر استقبال شود.
جشنواره فیلم کوتاه یا هفته فیلم پارک ملت؟
به گفته این فیلمساز کوتاه؛ اینکه یک رویداد پس از ۳۹ دوره برگزاری صرفاً روی میزان مخاطب مانور بدهد نشانه ضعف آن است و اعتبار و ارزشی به جشنواره نمیدهد. مهم این است که این حرکت از آن روح بین‌المللی و معتبر خود که تمام تشکل‌های فیلم کوتاه را در کنار خود قرار می‌داد خارج شده و نباید پشت این عنوان که «تعداد زیادی مخاطب جشنواره بوده‌اند» مسئله مهم بین‌المللی بودن جشنواره فراموش شده و از بین برود و تبدیل به یک رویه غلط شود زیرا رویدادهای اینچنینی محصول دهه‌ها کار مداوم و سخت مسئولان سینمایی در دوره‌های مختلف بوده که متأسفانه امروز به جای توسعه بخش بین‌المللی آن تبدیل به هفته فیلم پارک ملت شده که در شأن چنین رویدادی نیست.
