سینما مثبت: در روزهای اخیر با بالا گرفتن حجم انتقادها از رامبد جوان به دلیل انتخاب کشور کانادا برای متولد کردن فرزندش و تناقض میان این مسئله با گفتههای وی در برنامههای تلویزیونیاش، افراد مختلفی اقدام به دفاع از وی کردهاند. اغلب این افراد کسانی هستند که با حضور در برنامه پُرطرفدار خندوانه دیده شده و مورد توجه واقع شدند.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی اینترنتی خبری ـ تحلیلی سینما مثبت، به تازگی ابراهیم داروغه زاده معاون ارزشیابی و نظارت سازمان سینمایی نیز که پیشتر امکان حضور در برنامه خنداونه را داشته، به دفاع از این اقدام جوان پرداخته و نوشته است: «خيلي از مسئولين نظام بچه هاشونو فرستادن امريكا و انگليس درس خوندن،آقامت گرفتن و حتي شهروند شدند.رامبد جوان يك هنرمند بوده كه در شرايط بد اقتصادي كه محصول عملكرد همان مسئولين بوده سعي كرده با هنر خودش در حد توان ، نشاط و شادي براي مردم ايجاد كنه، كدوم يكي به مردم بدهكارند؟»
این اظهارات در حالی مطرح میشود که اولا رامبد جوان به عنوان یک هنرمند صرفا طی ارتباط با دستگاههای خاص همچون: شهرداری موفق به ساخت و تولید برنامههای پُرسودی مانند خنداونه شده و اگر این امتیاز در اختیار وی نبود، او همچنان بازیگری معمولی در سینمای ایران بود که با دستمزدهای چند ده میلیون تومانی مشخص، مجبور به گذران یک زندگی عادی هم رده دیگر بازیگران بود نه اینکه در ایران زندگی اشرافی داشته و ماشین بی ام وی ایکس تری سوار شود و در کانادا نیز زندگی جدیدی تشکیل دهد. جوان به واسطه برنامه خنداونه که با حمایت برخی نهادها تولید شده و به یکی از ویترینهای فرهنگی جامعه تبدیل گردیده، در این جایگاه قرارگرفته است. او بازیگری مورد اعتماد نظام بوده و به همین دلیل تا اینجا رُشد کرده است. طرح حرفها و مطالب سیاسی از زبان وی نیز دلیلی بر نزدیکی وی به حاکمیت تلقی میشود و قطعا اگر این تلاش و کوشش برای نزدیکی به ارکان سیاسی کشور نبود، جوان همچنان همان بازیگر دهههای قبل بود.
مطلب دیگر اینکه بر اساس استدلال داروغه زاده، شرایط بد اقتصادی فعلی کشور که محصول عملكرد همان مسئولينی است که فرزندانشان را به خارج فرستادهاند باعث شده تا این بازیگر با هنر خودش در حد توان، نشاط و شادي براي مردم ايجاد كند و از این منظر، به نظر جناب داروغه زاده، رامبد جوان به مردم بدهکار نیست.
اگر عملکرد بد مسوولان ملاکی برای هر نوع عمل و کاری باشد، در درجه اول دزدان و سارقان خُرده پا، جیببُرها، کیف قاپها، کابل دزدها، لامپ دزدها و… مستحق توییت و حمایت آقای داروغه زاده هستند چون آنها برخلاف رامبد جوان که توان مالی بالایی دارد؛ از شدت فقر و ناچاری که محصول عملکرد برخی مسوولان است ناچار به دزدیهای کوچک شدهاند و خطر افتادن به دام قانون را هم پذیرفتهاند اما رامبد جوان از سر جبر و ناچاری اقدام به انتخاب کانادا برای به دنیا آوردن فرزندش نکرده و فرزند او میتوانسته در ایران هم به دنیا بیاید و این انتخاب، چیزی جز دهن کجی به حرفهایی که وی مبلغ آن است و تاکید بر ناامن بودن ایران و عدم وجود چشم انداز از آینده ایران نیست و همین مسئله موضوع را حاد میکند.
امید است پس از وضع حمل همسر آقای جوان و بازگشت وی به میهن اسلامی، شهرداری و سایر نهادهای دارای بودجه کلان، حمایتهای ویژه خود از این بازیگر را قطع کنند تا مشخص شود آیا رامبد جوان با تکیه بر توانایی خود و ایفای نقش در سینما و تلویزیون و ساخت فیلم، باز هم خواهد توانست در کانادا زندگی دوگانه خود را ادامه دهد یا خیر.
