«رستاخیز» را درویش به پا کرده یا شمقدری؟!
سینما مثبت:با توقف نمایش فیلم سینمایی رستاخیز در سینماها، چهره‌های مختلف سینمایی نسبت به این مسئله واکنش نشان داده‌اند اما تعداد قابل توجهی از سینماگران که همواره در تمامی مسائل سینمایی و حتی سیاسی ـ اجتماعی اعلام موضع می‌کنند، سکوت کرده‌اند.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی اینترنتی خبری ـ تحلیلی سینما مثبت، بررسی اخبار مربوط به بازگشایی خانه سینما و تجمع سینماگران در مقابل این نهاد صنفی نشان می‌دهد «احمد رضا درویش» یکی از چهره‌های فعال حاضر در این ماجرا بوده است. فیلم سازی که در مسائل صنفی با سینماگران همراهی داشته حالا در شرایطی قرار گرفته که جز چند چهره محدود، سایر دوستانش سکوت اختیار کرده‌اند. بهروز افخمی، مجید مجیدی، ابراهیم حاتمی کیا، کیانوش عیاری، فرهاد توحیدی، کیومرث پوراحمد، همایون اسعدیان و رسول صدرعاملی چهره‌هایی هستند که تصور می‌شد درباره این مسئله اظهار نظر و از درویش حمایت خواهند کرد اما این اتفاق رخ نداده است. شاید عده ای از سینماگران تصور می‌کنند فیلم رستاخیز را شمقدری ساخته که توقیف فیلم برایشان بی اهمیت است هرچند بدون درنظر گرفتن سازنده اثر، توقف نمایش فیلمی که مجوز وزارت ارشاد را دارد، امری دردناک است و باید نسبت به آن موضع گیری صنفی صورت گیرد.
فیلم‌های مبتذل بیشتر ساخته می‌شود
در روز گذشته منوچهر محمدی در واکنش به این مسئله با اشاره به پیامدهای توقیف فیلم‌های دینی و مذهبی به ایسنا گفت: «بار اصلی مسئولیت توقیف چنین فیلم‌هایی را بر دوش وزارت ارشاد می‌بینم و این نهاد باید بیشتر از فیلم‌هایی از این دست حمایت کند. این اتفاق در وهله اول ناشی از نبود مدیریت درست و در مرحله بعدی به دلیل نبود هماهنگی‌های لازم رخ داد و به فیلم آسیب وارد کرد. لطمه‌ای که تأثیر آن می‌تواند طولانی مدت باشد. اولین اثر و پیامد آن این است که دوستان و فیلمسازانی که انگیزه دارند در حوزه آثار اعتقادی کاری تولید کنند، با نوعی دلسردی و نگرانی مواجه خواهند شد.»
کمال تبریزی نیز گفته است: «با توقیف رستاخیز و عدم امکان نمایش عمومی آن علیرغم داشتن پروانه نمایش قانونی، یک بار دیگر سرگردانی و ضعف مدیریت در عرصه تصمیم‌گیری مدیران سینمایی آشکار شد!
همه باید بدانیم که ادامه ممانعت از نمایش آثار توقیفی، تا آنجا که حتی دامن اثری همچون رستاخیز را نیز می‌گیرد؛ سرانجام به نقطه‌ای منتهی خواهد شد که نتیجه‌اش تسلط روحیه احتیاط و بی تفاوتی بر فضای سینمای ایران و در مقابل و در آینده‌ای نه چندان دور، حاکمیت تدریجی فیلم‌های بی‌خاصیت و مبتذل بر سالن‌های نمایش کشور است!»
