سینما مثبت: اطلاع رسانی سازندگان سریال تلویزیونی روزهای ابدی درباره استفاده از کلاه گیس در بخش هایی از این سریال برای زنان به اصطلاح بی حجاب، موج خبری گسترده ای را به راه انداخت و واکنش های مختلفی را به دنبال داشت.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی اینترنتی خبری ـ تحلیلی سینما مثبت، مهم ترین واکنش نسبت به این مسئله از سوی برخی علاقه مندان کیانوش عیاری رخ داد که به این مسئله اعتراض کردند که به چه دلیل فیلم کاناپه ساخته این کارگردان شناخته شده باید به دلیل استفاده از این ترفند در محاق و توقیف باشد اما سریال روزهای ابدی باید به راحتی از شبکه یک سیما نمایش داده شود؟
شاید بسیاری از اهالی رسانه ندانند که سابقه استفاده از بازیگران زن با کلاه گیس به سال 1380 و فیلم زندانی 707 ساخته حبیب الله بهمنی برمی گردد. فیلمی جاسوسی که بخش هایی از داستان آن در کشور اسرائیل اتفاق می افتاد و برای واقعی جلوه دادن داستان، در بخش هایی از فیلم بازیگران زن بدون حجاب و البته با کلاه گیس مقابل دوربین می رفتند. اگر هم اکنون به صفحه ویکی پدیا این فیلم مراجعه کنید، با اسامی بیش از بیست نفر از هموطنان ارامنه در فهرست بازیگران این فیلم مواجه می شوید. این افراد در بخش های مختلف این فیلم با کلاه گیس مقابل دوربین ایفای نقش کردند تا حس و حال فیلم به آنچه که مورد نظر سازندگان است نزدیک شود.
تمهیدهایی جالب برای نمایش بی حجابی
در طول چهل سال گذشته فرمول نمایش زن بی حجاب در سینمای ایران شکل های دیگری هم داشته است. مثلا در سریال تلویزیونی معمای شاه در بخش هایی که محمد رضا شاه در ایتالیا حضور دارد، برای واقعی شدن حس و حال فیلم تعدادی پسر جوان و ظریف اندام به صورت دخترکان ایتالیایی گریم شده و با کلاه گیس مقابل دوربین رفتند تا این صحنه ها باورپذیر باشد. در سایر موارد سازندگان این نوع آثار که نیاز به زن بی حجاب داشتند، بخش های اینچنینی را به خارج از کشور منتقل و با صرف هزینه های ارزی! فیلم برداری را در خارج از کشور انجام می دادند تا بلکه بتوانند با نمایش چند زن بی حجاب، داستان خود را باورپذیرتر کنند. گاهی نیز برخی تهیه کنندگان که قدرت خاصی داشتند، همین صحنه ها را در داخل کشور فیلم برداری کرده و عنوان می کردند این صحنه ها در خارج از کشور فیلم برداری شده است. فقط خدا می داند که آیا این تهیه کنندگان، صحنه های فوق را با سفارش دهنده به صورت دلاری حساب می کردند یا ریالی!!
در مجموع این مشکل همواره وجود داشته و عده زیادی از سازندگان سریال های تاریخی در نهایت به سراغ همراه فرمول همیشگی می رفتند، یعنی نمایش زنان با کلاه و سربند و پیراهن یقه اسکی و دلخوش به این بودند که مخاطب فهیم در پس تماشای آثار دهه های اخیر، این نوع حجاب را به عنوان قراردادی نانوشته می پذیرد و دارندگان چنین حجابی را در ذهن خود بی حجاب می پندارد.
چرا شمقدری می تواند و عیاری نمی تواند؟
اما مشکل اصلی این است که نه فیلم زندانی 707 و نه سریال روزهای ابدی، با وجود برخورداری از این امکان توفیق چندانی در محقق کردن اهداف و مضامین اولیه خود نداشته و ندارند و شاید به همین دلیل است که به چنین آثاری، اجازه استفاده از این تمهید را می دهند. در یک کلام ساده آثاری اینچنینی حتی با وجود استفاد از این تهمیدها نمی توانند توجه و نظر مخاطبان را به شکل گسترده به خود جلب کنند اما در نقطه مقابل کافی است کارگردانی مانند عیاری در بخش هایی از فیلمش از چنین تمهیدی بهره بگیرد؛ آن وقت این مسئله تبدیل به یک موج عظیم و مطالبه همگاهی در میان اهالی سینمای ایران می شود و از این پس هر کارگردانی با توسل به این تمهید قصد دارد زن بدون حجاب را مقابل دوربین خود نمایش دهد و اصطلاحا کار از دست در می رود!
