سینما مثبت:انتشار اخباری درخصوص تعطیلی خانه هنرمندان بار دیگر ضرورت تغییر در شیوه مدیریت چنین مجموعه هایی را گوشزد می کند.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی اینترنتی خبری ـ تحلیلی سینما مثبت، این روزها اخبار گوناگونی ااز احتمال تعطیلی فعالیت های خانه هنرمندان به گوش می رسد. مجید رجبی معمار حدود یک ماه قبل در گفت و گویی با ایسنا اعلام کرده بود: «وضعیت خانه هنرمندان ایران به هیچوجه خوب نیست چراکه بعد از کرونا تقریبا تمام منابع درآمد این مکان از بین رفته است درحالیکه قبلا این مکان از راه فروش بلیت نمایش‌ها، فروش آثار هنری در گالری‌ها، کافه، رستوارن و فروشگاه‌های خود می‌توانست بخشی از هزینه‌هایش را پوشش بدهد و مابقی هزینه‌ها را هم از طریق کمک‌های شهرداری تامین می‌کرد ولی امسال هیچ یک از آن منابع درآمدی وجود ندارند، ضمن اینکه شهرداری هم به دلیل مشکلات مالی خود، از آغاز سال نتوانسته هیچ کمکی بکند.»
دقت در این اظهارات نشان می دهد اداره این نهاد فرهنگی آنقدر پُرهزینه است که حتی با وجود دریافت اجاره بابت کافه،رستوران و فروشگاه، صرفا بخشی از هزینه هایش پوشش داده می شود و باید بخش دیگری از هزینه هایش را که لابد هزینه های بیشتر و مهم تری است را از طریق کمک شهرداری پوشش دهد. حال آنکه فعالیت های این مجموعه فرهنگی به هیچ وجه قابل مقایسه با سال های گذشته نیست و اگر از علاقه مندان برنامه های فرهنگی باشید و در سال های اخیر به این مجموعه مراجعه کرده باشید، قطعا متوجه شده اید که از خانه هنرمندان دهه هشتاد صرفا شبحی باقی مانده و مراجعه کنندگان به این مجموعه بیشتر مشتریان رستوران و کافه آن هستند تا برنامه های فرهنگی اش! البته این مسئله فقط محدود به خانه هنرمندان نیست و نهادهای صنفی دیگر مانند خانه سینما هم که قاعدتا باید محل تجمع اعضا و رفت و آن ها باشند و حداقل به اندازه قرارهای کاری و دوستانه، هر چند وقت یکبار اعضای صنف را پذیرا باشند به دلیل نحوه اداره غلط این مجموعه ها صرفا به حیاط خلوت مدیران بازنشسته و پارکینگی یا مدیران صنوف نزدیک به حاکمیت تبدیل شده اند با این تفاوت که اگر این مدیران بخواهند در خارج از مجموعه های اینچنینی فعالیتی کنند، باید دفتر و تشکیلات داشته و بابت این مسائل هزینه کنند اما در چهارچوب قبول مسوولیت در چنین مجموعه های فرهنگی، هم دفتر کاری در نقاط مرغوب شهر دارند و هم بابت این مسوولیت ها حقوق قابل توجه می گیرند والا اگر نام جایی «خانه هنرمندان» یا «خانه سینما» است، چه دلیلی دارد تا ترکیب مدیریتی مفصل داشته باشد و اعضای آن مانند مدیرعامل های یک شرکت دولتی حقوق بالا دریافت نمایند؟ اساسا مجموعه ای مانند خانه هنرمندان چه نیازی به انتشار فصلنامه کاغذی و خبرنامه داخلی و اطلاع رسانی گران قیمت دارد؟!
سینما مثبت امیدوار است مسوولان خانه هنرمندان که فریاد «وا تعطیلا!» سر داده اند، ابتدا اقدام به شفاف سازی کرده و به این سوال پاسخ دهند که در طول سال های گذشته از فعالیت کافی شاپ،رستوران و فروشگاه چه درآمدی کسب کرده اند؟ این درآمد در چه راههایی هزینه شده و حالا قرار است این مجموعه با چه هزینه ای اداره شود که نه اجاره رستوران و کافی شاپ توان تامین آن را دارد؟ این مجموعه چه میزان کار اجرایی دارد که علاوه بر ساختمان اصلی، آپارتمانی چند طبقه در همان حوالی نیز در اختیار گرفته است؟ آیا اگر همان آپارتمان اجاره داده شود، جوابگوی هزینه های جاری و معقول خانه هنرمندان نخواهد بود؟
