سینما مثبت: انتشار فهرست گزارش عملکرد مالی انجمن سینمای جوانان در سال 97 بار دیگر لزوم تغییر در ساختارهای کهنه و قدیمی سینمایی را به مدیران جدید این حوزه یادآور می شود؛ ساختارهایی که ناکارآمدی آن مدت هاست به اثبات رسیده و آثار تالی فاسد فراوانی به دنبال دارد.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی اینترنتی خبری ـ تحلیلی سینما مثبت،در طول سال های گشته وجود درآمدهای نفتی امکانی برای رشد بی حد و حصر و سرطانی دیوانسالاری ایرانی فراهم کرده است. ساختار اداری کشور به قدری بزرگ و گسترده شده که حالا در مواجهه با شرایط اقتصادی نامناسب کشور، بخش عمده ای از بودجه کشور را می بلعد و البته اندک بودجه ای که قرار است به امر تولید تخصیص یابد هم نصیب افراد خاص و محدودی می شود.
در گزارش مالی منتشر شده از سوی انجمن سینمای جوان مبلغ یک میلیارد و هفتصد و هشتاد و سه میلیون و دویست هزار تومان برای تولید 136 فیلم حرفه ای ملی و استانی اختصاص یافته است. با ضرب و تقسیمی ساده متوجه می شویم حمایت انجمن به طور متوسط شامل مبلغ 13 میلیون تومان از هر فیلم بوده است.
با تقسیم عدد صد و دو میلیونی اختصاص یافته به حمایت از 55 فیلم کوتاه نیمه حرفه ای هم درمیابیم انجمن به طور متوسط مبلغ یک میلیون و هشتصد هزار تومان برای حمایت از هر فیلم پرداخته است. به زبان ساده انجمن با پرداخت مبلغی بین دو تا سیزده میلیون تومان می تواند امکان تولید یک فیلم کوتاه در کشور را فراهم کند.البته انجمن برای برخی فیلم ها مبالغ بالاتری هم پرداخت کرده است. مقلا برای فیلم یونس ساخته احمد احمدی مرندی که در ردیف 53 حمایت ها دیده می شود، انجمن با پرداخت 55 میلیون تومان هزینه کل تولید را متقبل شده و درباره فیلم سرلاک ساخته سعید نجاتی چهل و پنج میلیون تومان پرداخت کرده است. مکانیزم حمایت و اسامی اعضای شورای تولید هم جای پرسش دارد و باید مشخص شود به چه ترتیب به فیلم ها حمایت های فوق پرداخت شده است.
در شرایطی که انجمن با رقم متوسط و نهایی سیزده میلیون می تواند زمینه تولید یک فیلم کوتاه را فراهم کند، مبلغ نٌه میلیارد تومان بابت امور اجرایی خود هزینه می کند. یعنی تقریبا پنج برابر هزینه تولید این مجموعه صرف امور اجرایی می شود و به عبارتی به ازای هر فیلم تولیدی، پنج نفر از این مجموعه حقوق و مزایا دریافت می کنند که رقم بسیار عجیب و غیر قابل دفاعی است. اساسا چرا مجموعه ای مانند انجمن باید دارای تشکیلاتی وسیع و گسترده در یکی از گران قیمت ترین خیابان های تهران ـ گاندی ـ باشد و مثلا اگر دفتر این تشکل در جایی مانند میدان بهارستان باشد، کارها پیش نمی رود؟!
بخش عجیب دیگر این جدول حمایت از ایجاد نمایندگی انجمن با مشارکت استان ها به منظور تولید محتوا است. اساسا رقم دو میلیون و پانصد هزار تومانی پرداختی به دفاتر جدید صرف چه کاری شده و مگر فیلم ساز خودش محتوایش را تولید نمی کند که انجمن بخواهد این بخش را نیز به عهده بگیرد؟
در فهرست اعلام شده رقم 4 میلیارد تومان برای برگزاری جشنواره درج شده است؛ یعنی هزینه ای برابر با جشنواره ملی که بسیار زیار است و اصلا حوزه کوتاه به جشنواره ای با این ابعاد نیاز ندارد و البته مشخص است که در چنین مواقعی، هرچه جشنواره بزرگ تر و باشکوه تر باشد، سود عده ای خاص از امور مربوط به جشنواره بیشتر خواهد شد.
انجمن سینمای جوان رقم چهارصد میلیون تومان صرف آموزشکرده است حال آنکه با پیشرفت های اخیر در فناوری دیگر امر آموزش نیاز به متولی ندارد و افراد خود اقدام به آموزش می کنند.
کمک به برگزاری المپیاد فیلم سازی کودک ونوجوان که هزینه ای صد میلیونی داشته کجای وظایف انجمن تعریف شده است؟ مگر انجمن متولی فیلم سازی کودکان و نوجوانان نیز هست؟ آیا بهتر نیست این مسوولیت به آموزش پرورش واگذار شود؟!
در پایان درخصوص رقم عجیب نه میلیارد و سیصد میلیون تومان که صرف امور جاری شده باید شفاف سازی صورت گیرد و مشخص شود دقیقا این بودجه به چه شکلی میان کدام بخش ها و افراد توزیع شده است و آیا نیاز است تشکیلاتی که در سال 191 فیلم تولید می کند، چنین بودجه ای داشته باشد؟ با تقسیم بودجه هفده میلیاردی انجمن بر تعداد 191 فیلم مشخص می شود انجمن برای تولید هر فیلم حدود 90 میلیون تومان هزینه می کند که رکوردی عجیب و بی سابقه است. آیا اگر کل تولید انجمن و برگزاری جشنواره آن به بخش خصوصی واگذار شود، باز هم شاهد چنین ریخت و پاش ها و هزینه هایی خواهیم بود؟
