سینما مثبت: برگزاری سی و پنجمین جشنواره فیلم کوتاه تهران در روزهای 18 الی 21 آبان ماه در پردیس سینمایی ملت، برای علاقه مندان فیلم کوتاه فرصتی برای تماشای حدود 100 اثر ایرانی حاضر در بخش مسابقه این رویداد را فراهم کرد. نکته قابل تأمل در این میان، اختلاف فاحش مضمونی این آثار با جریان روز سینمای ایران و همچنین شرایط نابرابر و نامناسب نمایش این آثار نسبت به فیلم‌های بلند سینمایی است.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی اینترنتی خبری ـ تحلیلی سینما مثبت، فیلم کوتاه در دهه‌های گذشته مجالی برای نمایش آثار مضمونی خاص بود. فیلم‌هایی که به لحاظ سوژه و موضوع حائز اهمیت بودند و حتی با ساختارهای فنی ضعیف، به واسطه مضمون‌های جذاب آن‌ها مورد توجه مخاطبان قرار می‌گرفتند.
در سال‌های اخیر با جهش فنی و تکنیکی در سینما، فیلم سازان کوتاه بیشترین استفاده را از این فضا کردند و حالا در عرصه فیلم کوتاه شاهد آثاری هستیم که نه تنها چیزی از فیلم‌های بلند کم ندارند بلکه از نظر ساختار جلوتر از سینمای بلند ایران هستند و اگر بخش‌هایی از آن بدون عنوان بندی نمایش داده شود، قابل تشخیص نیست که این فیلم اثری بلند است یا کوتاه!
فیلم کوتاه در مقابل سرمایه‌های مشکوک!
گذشته از این وجه تکنیکی، نکته مهم درباره فیلم‌های کوتاه مضامین عجیب و جذاب آن‌هاست. در سال‌های اخیر و در شرایطی که سینمای ایران با ورود سرمایه‌های مشکوک، از سینمایی اجتماعی و مؤثر فاصله گرفته و بیشتر به سمت فیلم‌های طنز رفته و متاسفانه این سلیقه به سینمای ایران تحمیل شده و عرصه را نیز بر فیلم سازان اجتماعی تنگ کرده، در فیلم‌های کوتاه شاهد مضامین جذاب و تکان دهنده‌ای هستیم. فیلم‌هایی که تصویری بی پرده و صریح از جامعه ایران به نمایش می‌گذارند و نقدی اجتماعی از جامعه امروز ایران ارائه می‌دهند و تماشای آن‌ها می‌تواند برای هر کدام از مسوولان کشور که همچنان درکی نادرست از شرایط جامعه دارند بسیار مفید باشد. به همین دلیل لازم است تا مسوولان جشنواره حتماً کپی‌هایی از این آثار را به دست مسوولان برسانند.
در یک کلام می‌توان گفت که سینمای اجتماعی همچنان در فیلم کوتاه نفس می‌کشد و تماشای این آثار، نگرانی بابت مرگ سینمای اجتماعی در ایران را برطرف می‌کند.
فیلم سازانی که با تمام قوا به میدان آمده‌اند
جامعه ایران جوان و با انرژی است و انعکاسی از این مسئله را می‌توان به سادگی در عرصه فیلم کوتاه مشاهده کرد. سینما به عنوان یکی از مقاصد جذاب جوانان، بسیار مورد توجه است و به همین دلیل بخش عمده‌ای از آثار جذاب این جشنواره خارج از چهارچوب‌های سازمان‌ها و نهادهای حمایت کننده تولید شده است. این انرژی متراکم هنگامی که به عرصه نمایش می‌رسد، جایی به جز جشنواره مجال ظهور و بروز نمی‌یابد و متاسفانه همچنان شرایط برای اکران این فیلم‌ها فراهم نیست اما انرژی متراکم جوانان و سازندگان این آثار نشان می‌دهد آن‌ها با تمام قوا به میدان آمده‌اند و هدفشان از ساخت یک یا چند فیلم کوتاه، مقدمه چینی برای ورود به سینمای بلند است و به همین دلیل تماشاگران این آثار با فیلم‌های با کیفیتی مواجه هستند.
بستر سازی برای نمایش فیلم‌های کوتاه
اما نمایش این فیلم‌های پُرمخاطب در سالن‌های کم ظرفیت پردیس ملت سبب شد تا بسیاری از مخاطبان، یک ساعت قبل از آغاز سئانس مقابل سالن صف بکشند و در نهایت نیز در اغلب سئانس‌ها روی زمین و لبه پله به تماشای فیلم‌ها بنشینند. این مسئله نمایشی کامل از بی عدالتی موجود در سینمای ایران است. سینمایی که کاملاً در سیطره فیلم‌های تجاری است و به جز یک جشنواره و یک سئانس در هفته، مجالی به آثار کوتاه برای نمایش نمی‌دهد و حتی نسبت به این جنس از سینما مقاومت می‌کند حال آنکه این آثار جذاب به راحتی قابل نمایش در سالن‌های سینما هستند و قطعاً با یک قیمت گذاری مناسب برای بلیت آن‌ها، مخاطبان مختلفی ـ بخصوص دانشجویان ـ تمایل به تماشای آثار مذکور خواهند داشت. حتی اگر امکان اکران سینمایی این آثار نیز فراهم نشود، ارائه آن‌ها در قالب VOD ها و یا شبکه‌های تلویزیونی می‌تواند این انرژی متراکم را به سمت و سویی درست هدایت کرده و باعث ارتقای سینمای ایران و جذب گروه‌های تازه مخاطب به این سینما شود.
در نهایت اگر شخص یا مسوولی مایل به کسب شناخت از جامعه ایران باشد، تماشای این آثار می‌تواند راهی جذاب و سرگرم کننده برای او باشد. آثاری که اغلب آن‌ها سرشار از شگفتی است و قطعاً مسوولان انجمن باید با برگزاری برنامه‌هایی ثابت، فراگیر و عمومی امکان تماشای این آثار را برای مخاطبان عام فراهم کنند.
