سینما مثبت: حسین انتظامی پس از حدود یک سال حضور در مسوولیت قائم مقامی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی، حالا به عنوان گزینه اصلی ریاست سازمان سینمایی شناخته شده است. آیا این چهره فرهنگی قادر به کنترل سینمای ایران در این ایام خواهد بود؟
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی اینترنتی خبری ـ تحلیلی سینما مثبت، انتخاب مدیر برای سازمان سینمایی همیشه تابع دو الگوی مشخص بوده که هرکدام از آن‌ها مزایا و معایب خاص خود را داشته است. الگوی اول انتخاب یک سینماگر بوده که سیف الله داد، جواد شمقدری و محمد مهدی حیدریان سه نمونه مشخص آن‌ها است. در این فرایند حضور یک سینماگر در مسوولیت سازمان سینمایی به دلیل آشنایی او با کلیت سینما یک مزیت محسوب می‌شود که انجام بسیاری از امور را تسهیل می‌کند اما مشکل انتخابی از این دست این است که ممکن است حضور یک سینماگر در رأس سازمان سینمایی باعث ایجاد «تضاد منافع» شود و سبب شود مدیر انتخابی به سمت و سوی برخی از دوستان خود غش کند و منافع آن‌ها را بر جمع مقدم بدارد.
در الگوی دوم انتخاب یک چهره غیرسینمایی مانند حجت الله ایوبی این مزیت را دارد که فرد مذکور خارج از سازمان سینما بوده و منافعی در این بخش ندارد و قرار نیست پس از پایان دوران مسوولیت، دوباره به سینما برگردد که به این واسطه مجبور به رعایت برخی خط و خطوط سینمایی شود. البته مشکل الگوی دوم این است که فرد تازه وارد توسط گروهی از سینماگران خبره! اصطلاحاً دوره شود و به نوعی کنترل سکان قدرت در سینما به دست گروهی از سینماگران صاحب نفوذ بیفتد و مثلاً یک نهاد صنفی با مدیر چند شغله آن یا یک فیلم ساز ـ دبیر جشنواره دولتی صاحب نفوذ فراوان در سینما شود؛ به گونه‌ای که برگزاری یک جشنواره پُرهزینه و بی فایده را به سازمان سینمایی تحمیل کند.
در چنین شرایطی حسین انتظامی می‌تواند واجد مشخصه‌های گزینه دوم باشد. او یک مدیر شاخص است که در طول بیش از دو دهه گذشته حضور موثری در مسوولیت های مدیریتی خود داشته است. انتظامی هرچند گرایش‌هایی به جناح راست داشته و هیچ گاه به عنوان چهره‌ای اصلاح طلب شناخته نشده اما همواره روشی مستقل را در پیش گرفته و مورد احترام جامعه مطبوعاتی بوده و از تنش دوری کرده است. دوران مدیریت او در معاونت مطبوعاتی به واسطه شفافیت‌هایی که در این عرصه به کار برد دوره قابل قبولی از سوی اهالی رسانه‌ها بود. انتظامی به صراحت و قاطعیت نیز شهرت دارد و به همین دلیل در شرایط امروز سینمای ایران که باندهای قدرت برای بخش‌های مختلف آن دندان تیز کرده‌اند، انتخاب این مدیر خارج از دایره سینما می‌تواند گزینه مناسبی باشد.
