نکته عجیب تر دو سال اخیر از زمان مدیریت شمقدری بر سازمان سینمایی که آفریده را به دادگاه کشانید تا حجت ا.. ایوبی که سعی کرد شرایط حضور دوباره او در سینما را فراهم کند، واکنش کاملا منفعلانه چهره های ریز و درشتی بود که آفریده در زمان مدیریتش اسباب رشد آنها در سینما را فراهم آورده بود؛. با این حال به تازگی محمدرضا عرب کارگردانی که بسیاری او را به واسطه ایرانیزه کردن داستان “رابین هود” در “ندارها” می شناسند در یک محفل کاملا رسمی از آفریده به نیکی یاد کرد.
سینماپلاس اقدام محمدرضا عرب در “سینماروایت” را به فال نیک میگیرد
بالاخره در یک محفل رسمی از آفریده به نیکی یاد شد!
سینماپلاس/حـــامد مظفـــری: حدودا دو سال قبل بود که حواشی عجیبی و غریبی همزمان با انتشار زیرزمینی فیلم “یک خانواده محترم” به وجود آمد؛ حواشی زشتی که سبب ساز آن شد تهیه کننده این فیلم محمد آفریده به گونه ای نامنصفانه تحت شدیدترین توهینها قرار گیرد. اصلی ترین دلیل یا شاید هم بهانه این توهینها سیاه نمایانه بودن داستان فیلم قلمداد شد؛ آن هم در حالی که به نسبت بسیاری از فیلمهای سیاه نمایانه ای که برای دلبری از جشنواره های آن ور آبی ساخته می شوند این فیلم نه تنها سیاه نمایانه نبود که فقط با لحنی صریح به معضلی به نام ریاکاری و نقش مخرب آن در شکل گیری آینده ای متزلزل می پرداخت.
همین مساله بود که شائبه هایی مبنی بر تسویه حساب سیاسی با آفریده را که زمانی مدیریت مرکز گسترش و البته سینمای جوان را برعهده داشت مطرح ساخت. مساله از این قرار بود که گروهی که در دوران مدیریت آفریده بر مرکز گسترش به دنبال آن بودند که پروژه های به ظاهر ارزشی خود را با هزینه این مرکز تولید کرده و به واسطه کیفیت پایین فیلمنامه ها، با مقاومت آفریده روبرو شده بودند، “یک خانواده محترم” را مجالی ساختند برای تسویه حسابی به شدت غیراخلاقی با آفریده! در آن دوران و در برابر هجمه ای که علیه آفریده رخ داد جز یکی دو رسانه کمتر کسی جرأت کرد در دفاع از کارنامه مدیریتی آفریده و حتی غرض ورزانه بودن انتقادها علیه “یک خانواده محترم” حرفی زند و بدتر اینکه بسیاری از رسانه ها نیز نام وی را در لیست سیاه خود قرار دادند با این وجود بعد از تغییر دولت و روی کار آمدن روحانی و تلطیف فضا، از حجم انتقادات کاسته شد و حتی آفریده توانست در تهیه فیلمی به نام “با دیگران” هم مشارکت کند ولی باز هم محافظه کاریهای بیش از حد برخی، مانع آن شد که به طور سالم و منصفانه به ارزیابی کارنامه آفریده پرداخته شود.
چرا صدا از چهره هایی که آفریده دستشان را گرفت درنیامد؟
نکته عجیب تر دو سال اخیر از زمان مدیریت شمقدری بر سازمان سینمایی که آفریده را به دادگاه کشانید تا حجت ا.. ایوبی که سعی کرد شرایط حضور دوباره او در سینما را فراهم کند، واکنش کاملا منفعلانه چهره های ریز و درشتی بود که آفریده در زمان مدیریتش اسباب رشد آنها در سینما را فراهم آورده بود؛ در میان این چهره ها که اتفاقا کارگردانان شناخته شده ای هم یافت می شوند به جز چند نفر مثل مهدی نادری، عزیز ا.. حمیدنژاد و مصطفی آل احمد کم بودند کسانی که حتی در محافل خصوصی، کلمه ای درباره آفریده حرف بزنند چه برسد به اینکه در نشستی عمومی درباره کارنامه مدیریتی وی به نیکی یاد کنند. با این حال به تازگی محمدرضا عرب کارگردانی که بسیاری او را به واسطه ایرانیزه کردن داستان “رابین هود” در “ندارها” می شناسند در یک محفل کاملا رسمی از آفریده به نیکی یاد کرد.
در این محفل که مربوط به نمایش یکی از مستندهای قدیمی عرب به نام “زنبق و خاکستر” در قالب سلسله نشستهای موسوم به “سینماروایت” بود در کنار بسیاری از انتقاداتی که از سوی عرب نثار مدیرانی شد که کمترین کمکی به فعالیت مستندسازان نمی کنند وی گفت:« یادم می آید بعد از “آخرین ملکه زمین” دلم می خواست از فضای داستانی فاصله بگیرم و برای همین رفتم به سراغ این مستند و خوشبختانه دوستانی مانند پژمان لشگری پور و محمد آفریده نیز کمک کردند تا این مستند ساخته شود. اما افسوس که در تمام مدت 4 سال مدیریت شفیع آقامحمدیان بر مرکز گسترش این فیلم آرشیو شد و بیرون نیامد. دلیل خاصی هم در این باره نمی گفتند چراکه با حرف فیلم مشکلی نبود بلکه با شخص مشکل داشتند.»
بله، مدیری مثل آفریده که حتی یک نفر از سینماگران، نمی تواند کارنامه مدیریتی اش را به چالش بکشد از سوی افراطیون همه جور توهینی را متحمل می شود و یک مدیر مثل شفیع آقامحمدیان که به غیر از افرادی چون اسی نیک نژاد، حامی دیگری ندارد و همه از کارنامه مدیریتی اش گلایه دارند از سوی آنها که آفریده را محکوم می کنند حتی کلمه ای هم نقد نمی شود! باز هم خدا پدر محمدرضا عرب را بیامرزد که جرأت کرد در یک نشست سینمایی رسمی در حد یک خط هم که شده از مدیریت آفریده بگوید!
پایان مطلب/
