سینما مثبت: پس از گذشت نزدیک به یک هفته از حضور وزیر ارشاد در جلسه روز سه‌شنبه مجلس شورای اسلامی و اهدای کارت زرد از سوی برخی نمایندگان به وزیر،واکنش قابل توجهی نسبت به دفاع از وزیر از سوی هنرمندان صورت نگرفته و بخش عمده‌ای از جامعه هنری نسبت به این اتفاق بی‌تفاوت بوده و هستند.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی اینترنتی خبری-تحلیلی سینمامثبت،در طول روزهای گذشته برخی رسانه‌ها تلاش کرده‌اند تا از وزیر ارشاد در مقابل طیف مخالف دفاع کنند. در گزارش‌های این رسانه‌ها دستاوردهایی برای وزیر ارشاد خلق شده است. مثلا در یکی از گزارش‌ها عنوان شده: «بسياري از تحليلگران معتقدند بخش قابل توجهي از انسجام و اتحاد ايجاد شده پس از جنگ ۱۲ روزه محصول فعاليت‌هايي است كه وزارت ارشاد در اين برهه حساس، برنامه‌ريزي و اجرا كرده است.» این رسانه‌ها برنامه‌هایی معمول و ساده مانند «اجراي كنسرت‌هاي موسيقي با موضوع ايران در ميادين عمومي» را به عنوان دستاوردی مهم عنوان کرده‌اند. وزیر ارشاد نیز در جلسه استیضاح اعلام کرده «در شرایطی که جمهوری اسلامی ایران، پس از پیروزی مقاومت در دفاع ۱۲ روزه و در برابر تهدیدات مستمر دشمنان، نیازمند همبستگی و تقویت انسجام داخلی است، امید می‌رود تمامی جریان‌های سیاسی با درک مسئولیت تاریخی خود، در مسیر تقویت روحیه ملی و حفظ شأن نهادهای رسمی کشور گام بردارند.»
این اظهارات در حالی بیان می‌شود که به همان اندازه که فعالیت کلی صدا و سیما در این ایام با انتقادهای شدید مواجه بوده، بی‌فعالیتی وزارت ارشاد نیز مورد انتقاد قرار گرفته است. در بخش عمده‌ای از این جنگ دوازده روزه خبری از وزارت ارشاد نبود و برگزاری چند کنسرت و سر زدن به چند هنرمند که خانه مسکونی‌اشان در این جنگ آسیب دیده واقعا دستاورد محسوب نمی‌شود. اگر این دستاوردها ملموس بود،قطعا هنرمندان به میدان آمده و از وزیر دفاع می‌کردند اما تقریبا هیچ مطلبی از سوی حتی هنرمندان نزدیک به این جناح نیز در دفاع از وزیر منتشر نشد و رسانه‌ها برای دفاع از وزیر بیشتر به سیاسیون متوسل شدند.
البته قابل پیش بینی بود که نمایش پیرپسر به پوست خربزه‌ای زیر پای وزارت ارشاد تبدیل شود و سینما مثبت این موضوع را در مطلب ۲۵ تیر ۱۴۰۴ خود پیش بینی کرده بود (اینجا).
وزیری از جنس دهه شصت و هفتاد
سید عباس صالحی وزیر ارشاد شخصی محترم است اما جنس مدیریت او بیش از آنکه با زمانه امروز تناسب داشته باشد؛ متناسب با دهه گُل و بلبل شصت و هفتاد است که در آن وزیر ارشاد از محفلی به محفل دیگر و از بزرگداشتی به نکوداشتی می‌رفت و برای این جشنواره و آن جشنواره پیام می‌فرستاد.
در طول یکسال گذشته وزارت ارشاد در اغلب بخش‌ها غیرشفاف عمل کرده، در حوزه‌های فراوانی مانند شبکه نمایش خانگی کاملا منفعل بوده، در انتخاب مدیران میانی به شدت ضعیف عمل کرده است.انتصاب‌هایی که حسین دهباشی روزنامه نگار و مستندساز درخصوص مسعود پزشکیان بهترین جمله را به کار برده است: کدام طرفدارش حدس می‌زد که …امثال آقایان طیب‌نیا و آذری جهرمی را نشان دهد و مانند عارف و دنیامالی را برگزیند؟ و استانداران و فرماندارانی بگمارد، محشرتر از عهد آ.رئیسی؟»
متاسفانه وزیر ارشاد با شرایط امروز نیز خود را تطبیق نداده و اقدامات انجام شده از سوی او و مدیرانش در واگذاری اختیارهای تام و تمام به برخی تشکل‌های صنفی، بیش از آنکه رفتاری مثبت تقلی شود؛ رنگ و بوی تقسیم سهم و قدرت در میان گروه‌های به ظاهر اثرگذار را داشته و به همین دلیل این اقدامات هم نتوانسته به اصطلاح «وایب» خوبی از سوی این وزارتخانه به هنرمندان بدهد.
دولت چهاردهم و از دست دادن سرمایه اجتماعی
این ساختار حتی در دفاع از مدیران انتخابی نیز تبحر ندارد و مثلا زمانی که صحبت از تکذیب هزینه میلیاردی تعمیرات دفتر معاون هنری می‌شود، هزینه چهار میلیاردی را به چند صد میلیون تومان تقلیل می‌دهد تا بگوید آنچه عنوان شده هزینه نشده حال آنکه همان هزینه چند صد میلیونی هم قابل دفاع نیست.
در این میان بحث رفع توقیف از برخی فیلم‌ها به عنوان دستاورد معرفی می‌شود که البته اقدامی قابل تقدیر است اما بیش از آنکه نتیجه أراده دولت جدید باشد؛ این امر حاصل نقدینگی بالای درگردشی است که برخی تهیه کنندگان دارند و گاه سرمایه صرف شده از سوی آن‌ها برای تولید چند فیلم یا یک سریال در شبکه نمایش خانگی بیش از بودجه کل سازمان سینمایی است و أساسا این سرمایه درگردش آنقدر زور دارد که اجازه توقف فیلمی پشت درهای ممیزی را ندهد.
دولت چهاردهم بخش مهمی از سرمایه اجتماعی خود و طرفدارانش را نیز در موضوع لایحه فضای مجازی از دست داد و عملا هنرمندان هنوز تفاوت چندانی میان وزیر ارشاد این دولت و وزیر ارشاد دولت پیشین احساس نکرده‌اند کمااینکه تقریبا تمام مدیران فرهنگی این دولت می‌توانستند در آن دولت هم مسوولیت داشته باشند.
این روزها که سرعت تحولات بیش از هر زمان دیگری است،به دست آوردن رضایت هنرمندان سخت اما شدنی است؛ مشروط بر اینکه بدنه ارشاد بخواهد با این تحولات همراه شود و پشت واژه‌هایی مانند جنگ دوازه روزه پناه نگیرد و ضعف‌های خود را پنهان نکند.
سینما مثبت آماده انعکاس دیدگاه‌های افراد،سازمان‌ها و نهادهایی است که نام آن‌ها در این مطلب آمده است.
مطالب مرتبط:
