سینما مثبت: سوژه یابی اشتباه و درک نادرست سفارش دهنگان از شرایط جامعه سبب شد تا یکی دیگر از محصولات گرانقیمت سازمان هنری – رسانهای اوج با وجود تبلیغات عجیب و غریب بیمشتری بماند.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی اینترنتی خبری-تحلیلی سینمامثبت، سازمان اوج که حالا دیگر به یک بنگاه رسانهای تبدیل شده هرچند وقت یکبار اقدام به تولید محصولاتی میکند که از منظومه فکری جامعه ایرانی فرسنگها فاصله دارد. اگر فهرستی از موضوعهای مهم برای ساخت فیلم تهیه شود، قطعا ساخت فیلم در مورد زنانی که فرزندان آنها در سازمان مجاهدین خلق-منافقین- هستند نه تنها در رتبه آخر قرار نمیگیرد بلکه حتی روی کاغذ هم نمیتواند بیاید! موضوعی که اوج با سرمایه گذاری سنگین آن را تبدیل به فیلم کرده بیشتر دغدغهای شخصی میتواند محسوب شود در حد و اندازه یک صفحه در روزنامه یا پُستی در اینستاگرام اما این سازمان با سفارش چنین موضوعی آنهم با رویکردهای غیرماندگار و ژورنالیستی محصولی تولید کرده که برای جلب نظر مخاطبان باید زنانی با لباس مجاهدین را به خیابانها بفرستند تا وحشت زایی و نفرت پراکنی کند بلکه مخاطبی پای تماشای فیلم بنشیند که در نهایت با وجود نمایش فیلم در ۱۹۴ سالن و ۱۸۴۶ سئانس مطابق اطلاعات سامانه سمفا (اینجا) در نهایت حدود بیست و دو هزار مخاطب پیدا میکند.
یکی از مهمترین علتهای شکست آثار اوج در گیشه این است که تولیدات آنها آثاری ماندگار نیستد و بعضا به جای آنکه اصالت با داستان و قصه باشد، با سوژهای است که مثلا قرار است عبور از خط قرمزها باعث جذابیت آن شود که در نهایت هم مانند فیلم مصلحت روانه اکران آنلاین میشود. معدود آثار خوب اوج نظیر ایستاده در غبار و منصور هم فیلمهایی است که با دخالت حداقلی مدیران اوج و مقاومت فیلمسازان در مقابل این دخالتها ساخته و به آخرین آثار کارگردانهای آنها در مجموعه اوج تبدیل شده است.
بدشانسی مهم اوج این است که فیلم در شرایطی اکران میشود که به واسطه جنگ غزه حتی شبکههای تلویزیونی هم تصویر کودک و زن کشته شده را بدون هرگونه محدودیتی نمایش میدهند و در چنین شرایطی که حتی مرگ هم برای مخاطب عادی شده، چه دلیلی دارد که تماشاگر به سینما برود و حضور غیرهمذات پندارانه ژاله صامتی را در نقشی اینچنین تحمل کند؟
سینما مثبت آماده انعکاس دیدگاههای افراد،سازمانها و نهادهایی است که نام آنها در این مطلب آمده است.
مطالب مرتبط: گروهبان ثریا،برندینگ مسعود و مریم