سینما مثبت-رضا استادی: درگذشت صولت فروتن روزنامه نگار خوشنام حوزه اجتماعی در روز شنبه هفتم شهریور ماه موجی از تاثر و اندوه را در میان دوستانش فراهم آورد. دردناک‌تر اینکه این اتفاق تلخ در روزهایی رخ می‌دهد که به دلیل شرایط ناشی از بیماری کرونا حتی امکان حضور در مراسم دوستانی از این دست وجود ندارد و این اتفاق درد و غم ناشی از درگذشت چنین عزیزانی را دو چندان می‌کند.
حالا یک هفته از درگذشت این روزنامه نگار شریف می‌گذرد. روزنامه نگاری که هرچند در سال‌های اخیر کمتر در این حوزه فعالیت داشت و بیشتر در فضای روابط عمومی فعال بود اما صفحه اینستاگرام او گواهی می‌دهد که همچنان روزنامه نگار بود و همنشینی با أصحاب قدرت باعث نشد تا شرافت حرفه‌ای خود را فراموش کند آن هم در زمانه‌ای که هم صنفی‌های ما به محض حضور در بخش کوچکی از حاکمیت خیلی زود رنگ عوض می‌کنند و با تغییر چهره و ظاهر شدن ریش آنکارد بر صورت و تغییر پوشش، صفحات مجازی خود را هم مطابق با سلیقه مسوولان بالا دستی‌اشان تغییر می‌دهد؛ صولت فروتن همچنان یک روزنامه نگار با صفا باقی ماند و همان «خود» دوست داشتنی‌اش بود که بود.
گذشته از توانایی‌های قلمی و حرفه‌ای، یکی از ارزش‌های مهم شخصیت مرحوم فروتن این بود که حضور در بخش‌های حاکمیتی را نردبامی برای پیشرفت نساخت. در مدت همکاری با او در روزنامه جام جم به خاطر دارم که به واسطه حضور در روابط عمومی قوه قضاییه علاوه بر تهیه مطالب جذاب و خواندنی از حوزه‌‌های مرتبط با این مجموعه همچون زندان‌ها در مواقع زیادی نیز واسطه خیر بود و با مساعدت به زندانیان جرائم غیرعمد و مالی، بسیاری از مشکلات و مسائل آن‌ها را بی هیچ چشمداشتی رفع و رجوع نمود. شخصیت متواضع او و چهره آرامش قطعا تا سال‌های سال در ذهن ما و دیگر همکارانش باقی خواهد ماند هرچند این افسوس هم همیشه با دوستانش است که شرایط نامساعد این روزهای مطبوعات ایران به او و بسیاری از روزنامه نگاران شریف کشور اجازه نمی‌دهد تا در قد و قامت واقعی روزنامه نگاری قلم بزنند و به همین دلیل یک پیج اینستاگرامی و حساب کاربری در توییتر می‌شود همه چیز آن روزنامه نگار که البته درباره مرحوم فروتن آن صفحه با ۹۸۷ دنبال کننده گواهی می‌دهد بر شرافت او به عنوان روزنامه نگاری اجتماعی که نسبت به اتفاق‌های پیرامونش بی توجه نبود و از کیمیا علیزاده تا طرح صیانت از فضای مجازی و بحران آب خوزستان و پرچم چینی و واکسن کرونا نوشت بی آنکه ترسی داشته باشد از اینکه این واکنش‌ها تاثیری در روند شغلی‌اش به عنوان کارمند یکی از بخش‌های حاکمیتی داشته باشد. همین مخاطبان می‌توانند گواهی بدهند بر قلم شریف او و چه افتخاری بالاتر از اینکه ما روزنامه نگاران که زمانی با هزار دغدغه و امید و آرزو وارد این حرفه شدیم، وقت خروج از این دنیا از روزنامه نگاری عنصر «شرافت» را با خود ببریم و افرادی بر این دغدغه مند بودن ما گواهی دهند و ما را در دسته دسته روزنامه نگارانی که از این حرفه پله ساختند دسته بندی نکنند؟! تا زمانی که خوبی‌ها و آثار خیر صولت فروتن باقی و پابرجا است واژه «مرحوم» زیبنده او نیست و فقط می‌توان با یک «خداحافظی» او را بدرقه کرد. خداحافظ صولتِ عزیز.
مطالب مرتبط:
