سینما مثبت: جشنواره فیلم فجر در حالی به روزهای برگزاری خود نزدیک می شود که این رویداد در ادامه خروج از مسیر اصلی خود به عنوان رویدادی معتبر، به عاملی برای سرخوردگی نسل جوان و مستقل سینمای ایران تبدیل شده و سینمای زیر زمینی را بیش از هر زمان دیگری در مسیر توسعه قرار داده است.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی اینترنتی خبری ـ تحلیلی سینما مثبت، تا یک دهه قبل و پیش از بروز و ظهور جریان های ارگانی قدرتمند، جشنواره فجر محل بروز و ظهور استعدادهای فیلمسازی بود. در آن سال ها مخاطبان جشنواره با کشف های جذاب و شگفت انگیزی در طول ده روز مواجه می شدند و حتی با وجود ناداوری ها و اختلاف نظرهای رسانه ها و داوران در انتخاب آثار برتر، سینماگران جوان امکان تنفس در چنین فضایی را داشتند. رضا میرکریمی، بیژن میرباقری، بهنام بهزادی،پرویز شهبازی و نام های دیگر فراوان دیگری از فیلمسازان در همین جشنواره فیلم فجر کشف و آثارشان دیده شد.
شباهت فجر به ثبت نام اینترنتی ایران خودرو و سایپا
اما حالا زمانه فرق کرده و بازی عوض شده است. تعداد محدودی گزینه برای حضور در بخش مسابقه این جشنواره وجود دارد که چند برابر ظرفیت آن، فیلم های ارگانی تولید می شود؛ چیزی شبیه به ثبت نام پراید و سمند در ایران خودرو که چند صد هزار متقاضی برای چند هزار اتوموبیل وجود دارد و در فرایندی سوال برانگیز، تمامی ظرفیت در همان ثانیه های اول به فروش می رسد و سَر بسیاری از مشتریان بدون کلاه می ماند! در نهایت هم وقتی پای تحقیق و تفحص به میان می آید،اینطور عنوان می شود که مثلا یک نفر با چند آی پی بخش عمده ای از محصولات را خریده است.
حالا در جشنواره فیلم فجر هم آش انحصار برای حضور حداکثری در تمامی بخش های جشنواره و سپس غرولندهای متعدد برای دریافت اکثر جوایز چنان شور شده که دیگر نوبت به فیلمسازان مستقل و جوان نمی رسد و عملا هرکس فیلمش ارگانی نباشد و یا به نهاد قدرتمندی جایی متصل نباشد، به قول شاعر: خارج از این ماجرا است!
از راه به در شدن فیلمسازان غیر وابسته
در چنین شرایطی فیلم ساز جوانی که این حرفه را نوعی عالی و متعالی از هنر می داند و برای حضور در این جایگاه خون دلها خورده، ناگهان خود را زیر پای فیلمسازانی مشاهده می کند که از روز اول نگارش فیلمنامه نسبت به حضور در جشنواره مطمئن بوده اند. بعد هم این فیلمساز مستقل و جوان وقتی امکانی برای عرضه آثارش را نمی بیند، راه سینمای زیر زمینی و جشنواره ای را در پیش می گیرد و با نمایش آثارش در خارج از کشور، از سوی همان رسانه های ارگانی و اعوان و انصارشان متهم به سیاه نمایی می شود تا برای همیشه پرونده فعالیتش در ایران بسته و به فیلمسازی جشنواره ای تبدیل شود تا جا برای ادامه فیلمسازان ارگانی بازتر شود!
مستحضر هم هستید که ارگان و نهاد قدرتمند مالی شرایط و ضوابط خاص خود را دارد و بسیاری از فیلمسازان حتی اگر مایل به کار ارگانی باشند، به ارگان ها راهی ندارند. نهادهای قدرتمند مالی هم که ضوابط خاص خود را دارند که همکاری با آن ها شرایط ویژه ای را می طلبد. حالا در چنین شرایطی حجم عظیمی از فیلم سازان جوان که تربیت شده ساختارهایی مانند انجمن سینمای جوان هستند، با بهانه هایی نظیر نداشتن مجوز فیلم سینمایی و…. هر سال از گردونه سینما خارج شده و بهار فجر سینمای ایران به خزان آن ها مبدل می شود.
