در ستایش مسعود مهرابی، مردی که تا پایان روزنامه نگار ماند

سینما مثبت: درگذشت ناگهانی مرحوم مسعود مهرابی یکی از سه ضلع ماهنامه قدیمی فیلم در هفته گذشته سینمای ایران را غافلگیر کرد. همکاری و شراکت مرحوم مهرابی با هوشنگ گلمکانی و عباس یاری دیگر مدیران ماهنامه فیلم یکی از اتفاق های مثال زدنی سینمای ایران است.

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی اینترنتی خبری ـ تحلیلی سینما مثبت، گردانندگان ماهنامه فیلم سال هاست با یکدیگر شراکت و همکاری دارند و برخلاف نمونه های رایج شراکت در سینمای ایران که خیلی زود به اختلاف سلیقه و جدایی می انجامد، تداوم شراکت آن ها همواره نتایج موفقی داشته است. شاید بد نباشد به بهانه درگذشت مرحوم مهرابی، نگاهی کوتاه به کارنامه فعالیت این سه سینمایی نویس داشته باشیم:

1 ـ ماهنامه فیلم در شرایطی پا به عرصه مطبوعات ایران گذاشت که در جو ملتهب پس از انقلاب، فرهنگ و سینما در وضعیت مطلوبی نبود و عملا فعالیت جدی در این حوزه با خطرهای زیادی مواجه بود اما احتمالا مدیران این مجله، نیاز جامعه انقلابی درگیر جنگ به سینما را به خوبی درک کرده بودند و به همین دلیل با گام هایی محکم و به صورتی پُر و پیمان وارد این حوزه شدند.

2 ـ ماهنامه فیلم از همان ابتدا تلاش کرد نویسندگانی را تربیت کند. به همین دلیل فضایی را در مجله به مخاطبان اختصاص داد تا مطالب آن ها منتشر شود و در ادامه، از صاحبان قلم های برتر برای همکاری با مجله دعوت کرد. بسیاری از اهالی مطبوعات در حوزه سینما، کار خود را با نوشتن نامه برای صفحات مخاطبان این مجله آغاز کرده و سپس به جمع نویسندگان دعوت شدند.

3 ـ در طول سال های گذشته روش این مجله همواره محافظه کارانه بوده و از ورود به مسائل مناقشه برانگیز پرهیز کرده است. مجله فیلم هیچ گاه وارد چالش جدی با مدیران سینمایی نشده و حتی در دوره معاونت سینمایی عزت الله ضرغامی، مدیرانش رفتاری منعطف نسبت به ضرغامی در پیش گرفته و حاضر شدند ویژه نامه ای مفصل برای جشنواره استانی مطلوب ضرغامی منتشر کنند.

4 ـ مجله فیلم به منابع مالی خوبی متکی بوده است. مشخصا اغلب شرکت های مرتبط با حوزه سینما در مقاطعی به این مجله آگهی های خوبی داده اند. تدوین ساز و کار مناسب بازرگانی برای فعالیت فرهنگی، نقطه ضعف بسیاری از رسانه های این حوزه است که مجله فیلم درخصوص آن قوی عمل کرده است.

5 ـ این نشریه در حوزه بین الملل موفق بوده و از اولین دریچه های معرفی سینمای ایران به جهان محسوب می شود.

6 ـ مجله فیلم در دوره های گذشته نفوذ فراوانی در جشنواره فیلم فجر داشته و همین مسئله توفیق های فراوانی را برای آن به همراه داشته است. مشخصا در سال های دهه شصت و هفتاد، حضور توامان چهره مانند جمال امید در ترکیب برگزاری جشنواره فیلم فجر و مجله فیلم، باعث می شد تا ویژه نامه جشنواره فیلم فجر این مجله کامل تر و پُر و پیمان تر از دیگر نشریات باشد زیرا در یک داد و ستد توامان، هم جشنواره فجر از منابع تصویری و محتوایی این مجله بهره می گرفت و هم مجله فیلم موفق به انتشار یک ویژه نامه کامل برای جشنواره ای می شد که معمولا اطلاعات فیلم هایش تا روز برگزاری محرمانه بود!

7 ـ مجله فیلم هیچ گاه به شکل جدی طرفدار سینمای بدنه نبوده است. این همان خلایی است که با حضور هفته نامه سینما در دهه هفتاد رفع شد اما سینماگران فراوانی بودند که با پیگیری آموزه های روشنفکری این مجله، تلاش کردند تا فیلم هایی «فیلم پسند!» بسازند و از این حیث، تاثیر مجله فیلم بر سینمای ایران قابل مطالعه است.

8 ـ مجله فیلم در سال های اخیر تلاش کرد تا وارد حوزه تولید محتوای تصویری ـ ویدئو ـ نیز شود که این امر برای مجله ای که تصویری نوستالژیک از آن در ذهن داریم، امتیاز مهمی محسوب می شود.

9 ـ ساختار مدیریتی مجله فیلم برای دوره ای طولانی صرفا به حرفه اصلی خود یعنی روزنامه نگاری پرداختند و مجله را پله ای برای اجرای برنامه در تلویزیون، مجری گری و کارگردانی افتتاحیه و اختتامیه این جشنواره و آن رویداد، کسب میز و صندلی در این اداره و آن سازمان و… نکردند که این تداوم حضور در یک عرصه بسیار ارزشمند است.

10 ـ نکته پایانی اینکه گردانندگان این مجله کمتر اهل شوآف و نمایش خود بوده اند و برای سال های طولانی، آرام و بی هیاهو به فعالیت خود ادامه دادند. همکاری مثال زدنی مرحوم مهرابی، هوشنگ گلمکانی و عباس یاری موضوع قابل تاملی در سینمای ایران است و امید است همچنان حیات این مجله فرهنگی بدون یکی از ستون های اصلی اش نیز تداوم داشته باشد.