سینما مثبت: بنفشه افریقایی فیلمی نسبتا خوب در ژانر خودش است. سوژه ای با جسارت دارد. این فیلم داستان زنی را روایت می کند که همسر سالخورده سابقش را از خانه سالمندان به خانه آورده و در کنار همسر فعلی خود از او مراقبت می کند.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی اینترنتی خبری ـ تحلیلی سینما مثبت، در این فیلم کارگردان سر درگُم بازی در رنگ و فرم و قاب و باران و شمال می شود.معتمد آریا بازیگر نقش اصلی زن کما فی السابق خوب بازی می کند. سعید آقا خانی، بهترین بازی عمرش را می کند و رضا بابک بی نقص است. اما کارگردان در همه اجزا رنگ بازی می کند.البته فیلم سکانس های طلایی خوب هم دارد. در جایی شوهر فعلی پریشان است و پلان ریخته شدن بخش هایی از غذایش روی میز،از جمله این سکانس هاست. البته می توان این نکته را در نظر گرفت که شاید شاعرانه کردن نوع پلان ها و صحنه پردازی ها به دلیل رعایت کردن این نکته مهم است که زنی در بین دو مرد، فعلا در سینمای ایران به راحتی نمی تواند مطرح شود و شاید این نوع نگاه فرم گونه وملودرام، طراحی دقیقی از سوی کارگردان باشد. با این حال باز فیلم سطح بالایی ندارد، اما در نهایت در نمی ماند و حرف می زند و قصه را بدون جان کندن روایت می کند.
درخونگاه فیلمی است که سازنده آن خود را به استاد کیمیایی الصاق می کند؛ البته نه تنها با تایتل اول، بلکه با دیالگوهای مونولوگ وار این کار انجام می شود. دریغ از اینکه خود استاد کیمیایی سالهاست فیلم بد می سازد. در درخونگاه بازیگران فیلم خوبند.حیایی و بقیه خوبند اما نادر فلاح عالیست. فیلمی که با داشتن اینهمه بازیگر و بازیهای خوب، اندر خم نوعی روشنفکر نمایی مریض احوالی است که نقطه عطفش دقیقا ته فیلم اتفاق می افتد! حتی استنادها ولوکیشن های فیلم نیز با واقعیت متناقض است و پیام و داستان فیلم ضد خانواده.حیایی بچه درخونگاه هشت سال پیش رفته ژاپن و هر کاری کرده و تکه پاره هم شده و پول فرستاده تا برایش نگهدارند… فیلم به همه جا و همه اتفاقات کشور با نماد و نشانه و دیالوگهای لانسه شده و بد،لیچار گفته و در نهایت به خود فیلم و مرام شخصیت اول هم لیچار گفته که در همان ده دقیقه پایانی رخ می دهد.