سینما مثبت: در اولین روز جشنواره فیلم فجر، فیلم های سال دوم داشكده من ساخته رسول صدر عاملي و غلامرضا تختي ساخته بهرام توكلي در سینمای مطبوعات به نمایش درآمد.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی اینترنتی خبری ـ تحلیلی سینما مثبت،فيلم سال دوم دانشكده قطعا فيلمي بود كه رسول صدر عاملي بايد در همان دوران طلايي بعد از فيلم مهمش يعني من ترانه پانزده… مي ساخت كه ثابت كند فيلمساز مهمي نيست تا سالها در مجموعه هيات داوران و هيات و انتخاب و نظر كرده مسئولين سينمايي قرار نمي گرفت. این فیلم ساز با ساخت چندين فيلم در كارنامه اش كه به جز دو فيلم بقيه همه در جا زده و اين فيلم آخر كه نشان از بازنشستگي وي در فيلمسازي بود، تماشاگر را در اندر خم فيلمي معيوب و پر نقص قرار داده كه حتما اگر نام كارگردان ديگري در تيتراژ فيلم حك مي شد هرگز در باكس جشنواره قرار نمي گرفت، فيلمي كه هرگز شناختي از جامعه خود نداشته و به قدري ريتم فيلم كند و دكوپاژ ها مبتديانه و بدور از هر نوع سينما پيش مي رودكه اصلا نمي رود. بيننده را در انزواي مطلق نگه داشته و از همان ابتدا هم معلوم است كه فيلم هيچ اهميت و خواراكي ندارد و اصلا ايده ي فيلم اهميت ندارد.
فيلم بهرام توكلي، اما تريلري از زندگي پهلوان تختي است كه با تمامي قدرتهاي خوب در صحنه پردازي ها و قدرت نمايي هاي كارگردان و تيم تهيه، متاسفانه شتابزدگي عجيبي فيلم را آزار مي دهد. البته سكانس كشتي تختي با كشتي گير آمريكايي در فينال المپيك مصداق بارزي از يكي از بهترين سكانسهاي سينمايي است كه تا كنون در اين سبک از فيلمها ديده ایم، سكانسي كه شلوغ نمي كند و كم پلان است اما بيننده را به شدت به قهرمان نزديك مي كند. مسلما توكلي که در ساخت فيلمهايی با ريتم كُند در كارگرداني تبحر زيادي دارد كه متاسفانه در سينماي ايران فيلمساز ريتم كند درست و تخصصي كم هست و شايد اصلا كسي در اين نوع فضا سينماي ايران تا كنون كم يا به اشتباه ديده شده)منظور اينجا از ريتم كند، فيلمهايي است كه با تمپو ظاهري كند است اما درونمايه عميقي دارد.فيلم تختي فيلم خوبي است اما قهرمان فيلم، آن تختي نيست كه عامه مردم مي شناسند. فيلم حتي تا به انزواي تختي پيش مي رود و مهمترين موضوع بعد از كارگرداني، بازي بد بازيگر آن است. صرفا شباهت و گريم مهم شده و بازي بسيار بد بازيگر اصلي و بازي خوب ديگر بازيگران به اين موضوع بيشتر دامن زده است. سكانس جر و جدل كشتي گيرها با تختي در رختكن، با مهندسی بسيار خوب دوربين و چينش بازيگران در يك پلان طولاني، خود سينماست و درجه يك!
