سینما مثبت: تجربه حضور در سالن های نمایش دهنده فیلم در سی و ششمین جشنواره فیلم کوتاه تهران نشان می دهد مخاطبان با آثاری که داستان خود را به درستی روایت می کنند، بهتر و راحت تر ارتباط برقرار می کنند.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی اینترنتی خبری ـ تحلیلی سینما مثبت، سینمای کوتاه هرچند عرصه ای برای تجربه های تازه در حوزه فیلم سازی است اما این مسئله به معنای عدم رعایت قواعد فیلم سازی و بی توجهی به قصه و روایت و ارائه فیلم هایی ضعیف از این حیث نیست.
روز دوشنبه 20 آبان ماه در سومین روز از برگزاری جشنواره چند فیلم داستانی با اقبال مخاطبان مواجه شدند. بچه مردم ساخته جواد ستوده نیا یکی از این فیلم ها بود. فیلم داستان مردی است که از همسر سابق خود جدا شده و با همسر جدیدش زندگی می کند. در یک روز عادی که آن ها منتظر میهمان هایشان هستند، زنگ خانه به صدا درمی آید و مرد بچه خود را پشت در مشاهده می کند. او که به تازگی اعتیادش را ترک کرده به دنبال راه حلی است تا بچه را از چشم همسرش پنهان کند و او را به شمال بفرستد.
استفاده از دوربین روی دست در کنار بازی خوب نادر فلاح ـ بازیگری که امسال حضور پُر رنگی در آثار کوتاه دارد ـ فضای ملموسی را در فیلم ایجاد کرده، به گونه ای که به سادگی با فیلم می توان ارتباط برقرار کرد. مدت زمانی که داستان در آن رخ می دهد هم بسیار کوتاه و موجز است و فیلم پایان بندی مشخصی دارد.
موناکو ساخته آرمان خوانساریان نیز از دیگر فیلم هایی بود که مورد توجه مخاطبان قرار گرفت. فیلم درباره نگهبان یک مجتمع اقامتی در شمال کشور است که باید مواظب باشد افراد غیر ساکن، وارد حریم های اختصاصی مجموعه اقامتی نشوند. طی ماجرایی، با پسری جوان که فرزند یکی از مسوولان شهر است درگیر شده و با وجودی که توسط او مورد ضرب و شتم قرار می گیرد، مجبور به عذرخواهی از او می شود. مرد نگهبان طی فرایندی، تمام عقده و کینه خود را بر سر پسری جوان تخیله می کند و از او انتقام می گیرد.
اضافه بار ساخته یاس میلانی هم از دیگر آثاری بود که مخاطبان را راضی از سالن سینما بیرون فرستاد. در مواجهه اول تصور می شود فیلم اثری تکراری از جمله آثار موسوم به زن ـ شوهری است که در سال های اخیر در سینمای ایران زیاد دیده شده است؛ آثاری که با انتخاب یک زوج و نمایش روزمره گی ها وجر و بحث های آن ها ساخته می شود. فیلم تا بخش های پایانی چنین اثری را تداعی می کند هرچند کارگردان برای مخاطب باهوش خود کُدهایی در فیلم گذاشته تا به داستان شک کند اما در نهایت مشخص می شود تمام آنچه به عنوان جر و بحث میان این زن و شوهر رخ داده، درد و دل هایی است که زن با راننده ماشین انجام داده و در واقع حرف هایی که باید به همسرش می زده را به این راننده بیان کرده است.
آنکادر ساخته مرتضی میرمنتظمی داستان تنهایی دختری جوان است که تلاش می کند با بهره گیری از آموزش های از راه دور تغییری در شیوه زندگی خود دهد و به همین دلیل ارتباط با پسر همسایه را آغاز می کند. فیلم با بهره گیری از نمادهای اروتیک مانند خرگوش و نیز صحنه پردازی های خاص تلاش کرده تا بر وجه جنسی تنهایی شخصیت داستان خود تاکید کند. مانند جایی که در آن دختر به عمد لیوان شیر را آنقدر پُر می کند که لیوان سرریز می شود. نکته مبهم فیلم تاکید بر استفاده از زبان فرانسه است که مشخص نیست به چه دلیلی صورت گرفته است؟!
***عدم حضور فیلم سازان بلند در جشنواره
یکی از نکات قابل تامل درباره جشنواره فیلم کوتاه تهران عدم حضور فعالان سینمای بلند است. در روزهای گذشته خبرنگار ما فقط توانسته محمد علی سجادی و روح الله حجازی را در میان مخاطبان مشاهده کند حال آنکه فرصت اکران فیلم های کوتاه در طی چند روز محدود، فرصتی است که قطعا کارگردان های بلند با استفاده از آن می توانند نتایج خوبی را از آن به دست بیاورند.
