سینما مثبت: تماشاگران فیلم‌های سینمایی هرسال شاهد آثاری هستند که در بسیاری از موارد «غیر منطقی» به نظر می‌رسند. سؤال این است که این فیلم‌ها محصول چه شرایطی است و چگونه تولید می‌شوند که اینگونه غیر منطقی و غیر قابل باور هستند؟
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی اینترنتی خبری ـ تحلیلی سینما مثبت، در سی و ششمین جشنواره فیلم فجر تماشاگران سینمایی شاهد آثاری بودند که در برخی موارد حتی در بدیهی‌ترین جزئیات نیز به شدت غیر قابل باور و بی منطق بودند. مثلاً در فیلمی سینمایی زنی که قرار است به عنوان یک زن پیشرو، نمادی از زن‌های مستقل باشد، نسبت به تجاوزی که به وی صورت گرفته بی اعتنا است و حاضر به شکایت بابت این مسئله نیست! در فیلم دیگری نقطه عطف داستان بر پاره کردن یک وکالتنامه استوار شده است حال آنکه با پاره شدن یک وکالتنامه می‌توان کپی آن را تهیه کرد. در فیلمی دیگر شخصیت داستان با باز کردن لپ تاپ دوست دختر خود به اینترنت وصل می‌شود! این اتفاق‌های به ظاهر کم اهمیت در کلیت فیلم‌ها نیز تسری یافته و اغلب با آثاری ضعیف مواجهه هستیم. آثاری که در نشست‌های خبری جشنواره فیلم فجر و پس از آن سازنده اثر باید خود را به فیلم «سنجاق» کند و درباره بخش‌های مختلف فیلم خود آسمان و ریسمان ببافد تا مخاطب اثرش را بپذیرد.
فیلم‌های اینچنینی نه محصول خِرد جمعی بلکه محصول جلسات محفلی است که در آن فیلم سازان در دنیای محدود خود به خیال پردازی پرداخته و مطابق با ذهنیات خود آثارشان را می‌نویسند و سپس آن‌ها را تبدیل به فیلم می‌کنند. فیلم‌هایی که به واسطه کمترین انطباق با زندگی مخاطب واقعی سینما، کورسویی کم رمق را ایجاد کرده و خیلی زود به فراموشی سپرده می‌شوند.
