سینما مثبت: تا چند سال پیش «بازیگران»، «کارگردان» و «قصه» مهم‌ترین عامل موفقیت فیلم در گیشه بود اما حالا وضع فرق کرده و مشاوران تبلیغاتی فیلم‌ها روش‌های تازه و عجیبی را پیش پای سازندگان فیلم‌ها قرار می‌دهند.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی اینترنتی خبری ـ تحلیلی سینما مثبت، این روزها «خواننده همراه فیلم» به عنصر تبلیغاتی مهمی تبدیل شده است. در آستانه اکران هر فیلمی ناگهان خبر می‌رسد که خواننده‌ای قرار است برای فیلم بخواند. در ادامه هم آهنگ و کلیپی بی ربط ساخته می‌شود و همزمان با نمایش فیلم در شبکه‌های اجتماعی به نمایش درمی آید و در مواقعی هم خواننده مذکور سازندگان فیلم را همراهی کرده و در چند اکران خصوصی به افتخار آن فیلم روی صحنه می‌رود.
نکته مهمی که به ذهن می‌رسد این است که اگر حضور خواننده در یک فیلم اینقدر مهم است، چرا این موضوع نه در زمان ساخت بلکه در آستانه نمایش یک فیلم صورت می‌گیرد؟!
البته این روند از اکران فیلم «بیست و یک روز بعد» با ترانه «مهدی یراحی» آغاز شد و با حضور «حامد همایون» در فیلم «سارا و آیدا» ادامه یافت و حالا به یک الگوی ثابت تبدیل شده است.
نکته مهم این است که ترانه‌ها و خوانندگان این فیلم‌ها بر اساس چه معیاری انتخاب می‌شوند و مضمون ترانه‌های آن‌ها چه ربطی به فیلم‌ها دارد؟ مثلاً ترانه‌ای که «مسعود صادقلو» برای فیلم خفگی ساخته چه ارتباطی به این فیلم دارد؟ مگر نه اینکه ترانه مورد علاقه شخصیت مسعود ـ با بازی نوید محمد زاده ـ در این فیلم ترانه‌ای فرانسوی است؛ پس در این فیلم آهنگ صادقلو چه ربطی به مضمون فیلم دارد؟ یا اینکه اگر قرار است «سیروان خسروی» برای فیلم آذر بخواند، چرا این خواننده از ابتدا در روند ساخت فیلم قرار نگرفته تا بر اساس حس و حال فیلم اثر مناسبی بسازد؟
به نظر می‌رسد با ادامه این روند، در آینده‌ای نزدیک شاهد درج تصویر خوانندگان بر سردر سینماها در کنار تصویر بازیگران فیلم خواهیم بود. شاید هم این استفاده از خوانندگان آنقدر بازار آن‌ها را داغ کند که روزی خواننده‌ای مانند «امیر تتلو» برای فیلم‌های روشنفکری سینمای ایران ترانه اجرا کند بلکه در این بازار بی ایده و گرفتار ایده‌های تکراری و نخ نما شده تبلیغاتی، این شیوه‌های عجیب چند ریال بیشتر نصیب سازندگان آثار اغلب متوسط سینمای ایران کند.
