سینما مثبت: با نزدیک شدن به نیمه دوم سال، حجم فراوانی از جشنواره‌های سینمایی در آستانه برگزاری است و این موضوع واکنش‌های مختلفی را در میان اهالی رسانه به وجود آورده است.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی اینترنتی خبری ـ تحلیلی سینما مثبت، در کشورهای مختلف دنیا برگزاری جشنواره همیشه فرمول ساده و مشخصی دارد. گاهی شهردار یک شهر و گهگهاه اعضای یک خانواده با فکر و ذهنیتی کاملاً حساب شده اقدام به برگزاری جشنواره می‌کنند تا ضمن معرفی جاذبه‌های شهر خود و انجام یک فعالیت اقتصادی و کسب درآمد، استعدادهایی را نیز شناسایی و به جهان معرفی کنند. برگزاری جشنواره فیلم در همه جای دنیا اقدامی است که بازدهی مالی به همراه دارد و بیش از آنکه بر «جیب دولت» تکیه داشته باشد، با جذاب منابع بخش خصوصی، درآمد هم دارد.
در ایران چه اتفاقی می افتد؟
متاسفانه در کشور ایران سال‌هاست برگزاری جشنواره به یکی از روش‌های رایج برای «مطرح شدن»، «نان قرض دادن»، «کسب منافع مادی»، «کسب اعتبار برای آینده» و موارد اینگونه تبدیل شده است. در اغلب موارد افرادی «زبده!» با نفوذ در بخش‌های دولتی و حاکمیتی، مدیران «میانمایه: را به برگزاری جشنواره ترغیب می‌کنند و ضمن تقسیم انواع منافع و پروژه‌ها میان رفقا و «هم باندی‌ها» رویدادی کم رمق و بی جان را کلید می‌زنند که صرفاً به ضرب و زور «کارت هدیه» بازتاب پیدا می‌کند! کشور ما به دلیل حجم بالای تولید فیلم نیاز به تعداد زیادی جشنواره برای دیدن این فیلم‌ها دارد. در برخی موارد نیز برگزاری جشنواره تحت عناوین عمومی اگر به شکلی درست و اقتصادی برگزار شود می‌تواند مفید باشد و حجم بالایی از فیلم را در خود جای دهد و از نظر بین المللی هم می‌تواند وجهه خوبی برای کشورمان به همراه داشته باشد.
اما باید برگزاری جشنواره‌ها نیز ضابطمه مند شود. قطعاً در این خصوص نظارت رسانه‌ها نیز بسیار مهم است اما نباید برخی اهالی رسانه که خود در اغلب موارد پای ثابت جشنواره‌های اینچنینی هستند، زمانی که در جشنواره‌ای مسوولیت پیدا نمی‌کنند، به صرافت پیگیری جشنواره‌های بی خاصیت بیفتند. برگزاری جشنواره‌های بی فایده در هر شرایطی مذموم است اما بهتر است اهالی رسانه هنگام حضور در نشست‌های خبری این رویدادها، سؤال‌های فوق را از دبیر جشنواره مطرح کنند تا روشی برای تشخیص سره از ناسره به وجود بیاید:
1 ـ بودجه جشنواره چقدر است و از کجا تأمین می‌شود؟ این بودجه قرار است صرف چه مواردی شود؟
2 ـ سازمان و مجموعه برگزار کننده چه فعالیتی در عرصه تولید داشته است؟ آیا در این جشنواره قرار است تولیدات خود را نمایش داده و ارزیابی کند یا اینکه جشنواره صرفاً یک «شو آف» برای لانسه کردن مدیران آن مجموعه است؟
3 ـ برگزار کنندگان، اعضای هیات انتخاب و داوران چگونه انتخاب می‌شوند؟ آیا روند انتخاب آن‌ها ادامه مسیر معقول و منطقی «مسوولیت قرض دادن افراد به یکدیگر» است یا اینکه افراد فوق بر اساس توانایی خود تعیین می‌شوند؟
4 ـ جشنواره چه میزان بازدید کننده واقعی دارد؟ آیا شرکت کنندگان در جشنواره، کارمندان نهاد برگزار کننده هستند که با سرویس رفت و برگشت به محل جشنواره آورده و غذای آن‌ها نیز تأمین می‌گردد یا اینکه مخاطبان واقعی سینما هستند؟
5 ـ سرنوشت برگزیدگان بعد از پایان رویداد به کجا می‌انجامد و جشنواره چقدر در سرنوشت کاری آن‌ها مؤثر است؟
6 ـ یکی از مهم ترین مسائل در سال های اخیر «عدم برگزاری جشنواره در ایران توسط بخش خصوصی» است. اینکه برخی جشنواره ها بیشتر به هیولاهای غول پیکری تبدیل شده اند که مرتب «پول» می بلعند و هر سال بودجه بیشتری نیاز دارند، مسئله دردناکی است که نشان می دهد این رویدادها و برگزار کنندگان آن ها فاقد «اعتبار» هستند و صرفا «پول» به آن ها اعتبار می دهد. به همین دلیل اگر رویدادی به طور مشخص توسط بخش خصوصی برگزار می شود، باید به آن توجه داشت و از آن حمایت کرد.
امید است برگزار کنندگان این جشنواره‌ها نیز با شرح دقیق این جزئیات، به رشد سینمای ایران کمک کنند.
