یادداشت رضا استادی در روزنامه قدس امروز
چرا سینما در ایران همچنان مهم است؟
سینما مثبت ـ رضا استادی: بیست و یکم شهریورماه هر سال به نام «روز ملی سینما» نامگذاری شده است. البته چنین مناسبت‌هایی در کشور ما کم نیست و انواع و اقسام روزها از محیط زیست گرفته تا روز معلم و روز کارگر در تقویم وجود دارد.
در چنین مناسبت‌هایی، دوست و آشنا به آدم‌هایی که در آن زمینه خاص فعالیت می‌کنند، هدیه می‌دهند و به قول معروف «یاد و خاطره» آن‌ها را گرامی می‌دارند، اما در ایران اوضاع سینما و کلان فرهنگ، اندکی «کیشمیشی» شده و دعوا بالا گرفته است.
مردم هم طبق آمار و ارقام به جز موارد استثنا، کمتر به سینما می‌روند. سینماگران هم هربار در مصاحبه‌هایشان از نبود امنیت شغلی سخن می‌گویند و خلاصه مجموع شرایط به سمت و سویی رفته که گویی سینمای کلان در ایران نابود شده است و فقط در اخبار و روزنامه‌ها می‌توان ردی از آن را پیدا کرد. حالا ممکن است برای آدمی که از بیرون شاهد این ماجراها باشد، سؤال پیش بیاید که «آیا سینما واقعاً در ایران مهم است؟» پاسخ به این پرسش «بله» است و البته دلایل خاص خودش را به شرح زیر دارد:
۱ ـ سینما و سینماگر در ایران یکی از معدود چیزهایی است که مسؤولان آن را دوست دارند، حتی اگر سال تا سال به تماشای فیلمی از محصولات آن نروند.
۲ ـ سینما، چیزی است که در کشورمان سرانجام روزی گذر آدم به آن می‌افتد. ممکن است شما به سراغ سالن‌های سینما برای تماشای فیلم نروید، اما در قطار و هواپیما و اتوبوس وقتی حوصله‌تان از بازی با گوشی تلفن همراه سر رفت، مجبورید دل به دل قهرمان‌های فیلم بدهید و با آن‌ها همراه شوید.
3 ـ سینما در ایران خیلی مهم است، چون زمانی که برای کاری اداری به شهری بزرگ ـ بخصوص پایتخت ـ می‌آیید و همزمان هم کار ضروری دارید و هم چند ساعتی وقت اضافه و ضمناً پول هم ندارید، بهترین جا سینماست که با خرید بلیتی چند هزار تومانی، به شما این امکان را می‌دهد تا هم از درد و رنج جانکاه کلیه بکاهید، هم ساعتی در سالنی خنک چرت بزنید و هم بعدها در جمع فامیل درباره فیلمی که چند وقت پیش دیده‌اید، اظهار نظر کنید.
4 ـ سینما مهم است چون همه مسؤولانی که در کشورمان به مدارج و درجات بالا فکر می‌کنند، می‌توانند با حضور در کنار بازیگران و چهره‌های مطرح و انداختن چند عکس یادگاری، به سرعت مشهور شده و به چهره مورد احترام مردم تبدیل شوند. در این خصوص چهره‌هایی همچون استاد جمشید مشایخی، عزت‌ا… انتظامی و علی نصیریان اولویت دارند.
5 ـ در ایران در همایش و سمیناری باید چند بازیگر در ردیف اول میهمان‌ها حضور داشته باشند. البته بازیگران سینمای ایران مفتکی این کار را نمی‌کنند و بابت چنین حضورهایی پیش پیش پولشان را می‌گیرند، اما بدون آن‌ها سمینار هیچ لطفی ندارد.
6 ـ برای افتتاح رستوران‌ها و پاساژهای جدید همواره به حضور سینماگران نیاز است. به واسطه حضور آن‌هاست که مردم به سمت این مکان‌ها سرازیر می‌شوند، والا ورزشکاران ـ که معمولاً در چنین مجالسی نیز از آن‌ها دعوت می‌شود ـ به تنهایی قابلیت لازم برای کشاندن مردم به سالن را ندارند.
7 ـ اهمیت دیگر سینما در «تولید اخبار کلیک خور» است. کافی است در یک سایتی، خبری با این عنوان برود: «دستگیری بازیگر مشهور در میهمانی». آن وقت خواهید دید که حتی در فرهیخته‌ترین و نخبه‌ترین سایت‌های کشور هم این خبر به سرعت، خبر اول و پر بیننده می‌شود.
8 ـ به کمک سینما می‌توان مرکز خرید و پاساژ ساخت. یعنی می‌توان مرکز خرید چند طبقه‌ای ساخت و یک طبقه‌اش را هم به سالن‌های سینما اختصاص داد. با این تمهید، در بسیاری از هزینه‌ها صرفه جویی قابل ملاحظه‌ای انجام خواهد شد، چون شما به هر میزان که سالن سینما بسازید و به سرانه فرهنگی کشور اضافه کنید، می‌توانید جواز ساخت مرکز تجاری بگیرید.
9 ـ اهمیت دیگر سینما در این است که اگر آدم اهلش باشد، می‌تواند با ارتباط گرفتن با بخشهای مختلف، قصه مورد پسند آن‌ها را در قالبی شیک بسته بندی کرده و به بهانه ساخت فیلم، چندین برابر پول را از آن‌ها دریافت کرده و با هزینه‌ای مختصر، فیلم را ساخته و باقی آن را داخل جیب گذاشت.
10 ـ فیلمسازی یکی از معدود رشته‌هایی است که شما می‌توانید در آن بدون کار کردن پول دربیاورید. کافی است چند فیلم ساخته باشید، برای آن‌ها وام گرفته باشید. شما می‌توانید همیشه پرداخت وام خود را به تأخیر بیندازید و خیالتان راحت باشد کسی کاری به کار شما ندارد.
11 ـ در سینما می‌توانید بابت فروش نقشهای فیلم خود پول در بیاورید. یعنی نقش اول و دوم و سوم فیلمتان را به افراد علاقه‌مند به شهرت بفروشید و با پول آن‌ها تا مدت‌ها زندگی کنید.
12 ـ سینما هزار و یک فایده دیگر هم دارد که امکان نوشتن آن‌ها در اینجا نیست. فعلاً کمی به همین موارد فکر کنید، شاید شما هم بزودی تصمیم بگیرید وارد کار سینما شوید. با این تفاصیل به نظر شما هنوز هم سینما مهم نیست و نباید برایش روز ملی گرفت؟ چه اهمیتی دارد که خیلی از شهرهای کشور سینما ندارد، سینماگران با موضوعهای زندگی مردم ارتباطی برقرار نمی‌کنند، بیشتر فیلم‌های روی پرده نمی‌فروشند و …!
