طبق اعلام سازندگان، برای ساخت این فی‌ام بیش از 110 میلیارد تومان هزینه شده و جمعی از بهترین عوامل سینمای ایران و جهان در ساخت آن شریک بوده‌اند. شاید بتوان این فیلم را با «حضور کارلوس کیروش» در فوتبال ایران هم‌طراز دانست
چند نکته درباره بزرگ‌ترین پروژه سینمای ایران
پیش از تماشای فیلم «محمد» مجیدی، این مطلب را بخوانید
سینما پلاس: تا ساعاتی دیگر فیلم محمد (ص) ساخته مجید مجیدی کارگردان معتبر سینمای ایران برای اهالی رسانه به نمایش درمی‌آید. در سال‌های گذشته نیز آثاری همچون: روز رستاخیز (احمدرضا درویش)، روح‌الله (بهروز افخمی)، طوفان شن (جواد شمقدری)، راه‌آبی ابریشم (محمد بزرگ نیا) و ملک سلیمان (شهریار بحرانی) که از آن‌ها با عنوان «آثار فاخر» نام‌برده می‌شد، تولید و اکران شده بودند. حال سؤال این است که به فیلم مجید مجیدی باید از چه زاویه‌ای نگاه کنیم و چگونه آن را تحلیل نماییم؟
به گزارش وب‌سایت خبری ـ تحلیلی سینما پلاس، درباره فیلم‌های فاخر همواره نوعی «بزرگ‌نمایی» در اطلاع‌رسانی وجود داشته و این موضوع انتظار مخاطب از اثر را بالا می‌برده است. پیش از تماشای فیلم محمد باید به این نکات توجه کرد:
چرا مجیدی؟ مجید مجیدی معتبرترین فیلم‌ساز سینمای ایران است. تجارب مختلفی در زمینه‌های گوناگون فیلم‌سازی از بازیگری تا کارگردانی دارد. با بسیاری از سرآمدان حرفه سینما در ایران فعالیت داشته و طبیعی است بیش از دیگر فیلم‌سازان شایستگی ساخت اثری این‌چنینی را داشته باشد. ضمناً او در عرصه بین‌الملل نیز شناخته‌شده‌ترین کارگردان سینمای ایران است و طبیعی است برای فیلمی که قرار است مخاطب بین‌المللی داشته باشد، وی انتخاب شود.
مخاطب فیلم: سازندگان فیلم قطعاً به «مخاطب ایرانی و داخلی» توجه داشته‌اند اما این فیلم قرار است مخاطب بین‌المللی را با مقطعی مهم از تاریخ اسلام آشنا کند. پذیرفتن این مسئله در نوع نگاه به این اثر بسیار مهم است.
جزئیات چقدر مهم است: منتقدان سینمایی معمولاً هنگام تماشای آثار تاریخی با دقت فراوانی به جزئیات نگاه می‌کنند و گاه با نگاهی عیب جویانه این آثار را تماشا می‌کنند تا اصطلاحاً «گافی» از سازندگان بگیرند. در فیلم‌سازی جزئیات همواره تابعی از سلیقه سازنده اثر است و در مقابل کلیت فیلم چندان مهم نیست.
زاویه نگاه: بسیاری از منتقدان دارای مطالعات مختلف و متنوع هستند. وقتی هم اثری را تماشا می‌کنند، در اولین قدم، جزئیات را با دانسته‌های خود تطبیق می‌دهند حال‌آنکه هر فیلم‌سازی زاویه نگاه خاص خود را دارد و الزاماً نباید فیلم خود را طبق مطالعات ما بسازد. بحث «مقایسه با آثار قبلی» نیز نکته مهمی است. ممکن است بسیاری از مخاطبان با تماشای این فیلم آن را با فیلم مرحوم مصطفی عقاد مقایسه کنند حال‌آنکه هر فیلم‌سازی زاویه نگاه خود را دارد. این فیلم هم روایت زندگی پیامبر از زاویه دید مجید مجیدی است و هر فیلم‌ساز و هنرمند دیگری می‌تواند نگاه خاص خودش را داشته باشد.
داستان یا جلوه‌های ویژه: آثار فاخر همواره از امکانات گسترده دکور، جلوه‌های ویژه عظیم، هنروران فراوان و… برخوردارند. در قضاوت آن‌ها نیز معمولاً اشاره فراوانی به این عناصر می‌شود حال‌آنکه «روایت و قصه» بخش مهم سینما است و فیلم ابتدا باید ساختار قصه‌گویی داشته باشد. مخاطب به سینما می‌آید که قصه ببیند نه جلوه‌های ویژه. پس باید ضمن توجه به صحنه‌های این‌چنینی، روایت و قصه را نیز موردنظر قرارداد.
تحلیل بدون «ذوق‌زدگی»: فیلم محمد قرار است راه ایران به اکران جهانی را باز کند. قرار است نوعی از سینما را ارائه نماید که «درآمدزا» است و می‌تواند چرخ‌های اقتصادی سینمای ایران را به حرکت درآورد و ضمناً کارکردی سیاسی ـ استراتژیک هم در دنیا داشته باشد. طبق اعلام سازندگان، برای ساخت این فی‌ام بیش از 110 میلیارد تومان هزینه شده و جمعی از بهترین عوامل سینمای ایران و جهان در ساخت آن شریک بوده‌اند. شاید بتوان این فیلم را با «حضور کارلوس کیروش» در فوتبال ایران هم‌طراز دانست. پس مهم است که در تحلیل فیلم به منافع بلندمدت سینمای ایران توجه شود.
امروز روز مهمی برای سینمای ایران است. سینما پلاس به دلیل اهمیت این پروژه، در مطالبی تحلیلی به آن خواهد پرداخت.
