سینما مثبت: در آستانه برگزاری بخش بین الملل چهل و سومین جشنواره فیلم فجر که از آن با عنوان جشنواره جهانی فیلم فجر نام برده می‌شود، این رویداد هر روز بیش از گذشته شاهد صحنه‌های حقارت باری است که تناسبی با گذشته پرافتحار سینمای ایران ندارد.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی خبری تحلیلی سینما مثبت،از زمانی که این رویداد بی جهت از بخش سینمای ایران جدا شد؛جذابیت خود را برای مخاطبان خارجی از دست داد زیرا میهمان‌های خارجی آن امکان تماشای آثار خارجی را در جشنواره‌های دیگر داشتند و تماشای آثار ایرانی می‌توانست برای آن‌ها جذاب و انگیزه‌ای برای حضور در ایران باشد.
برگزاری جشنواره در بدترین فصل شیراز
این جشنواره البته با وجود همه ضعف‌ها به واسطه برگزاری در فصل بهار به عنوان یکی از مقاطع زمانی جذاب و زیبای تهران و همچنین حضور چهره‌های مطرح سینمای ایران در مقام دبیر حداقل‌هایی از یک رویداد استاندارد را داشت اما حالا در چنین شرایطی برگزاری آن در پاییز سرد و دلگیر شیراز چه جذابیتی دارد؟!آیا در چنین فصلی کیش و قشم نمی‌توانست میزبان بهتری برای جشنواره باشد؟آیا فصل بهار برای میزبانی شیراز مناسب تر نبود؟اگر مساله برگزاری در این زمان دستورالعمل‌های فیاپ است که این نهاد هنوز جشنواره ایران را جزو رویدادهای مورد تایید خود اعلام نکرده است.پس چرا چنین ایامی برای برگزاری آن انتخاب شده است؟!
انتخاب فردی نامناسب برای دبیری جشنواره
انتخاب روح الله حسینی در مقام دبیر نیز ضعف بزرگ این جشنواره است.حسینی هرچند به عنوان شخصیتی دانشگاهی قابل احترام است اما از نظر مسوولیت و جایگاه حقوقی «مسوول ممیزی و سانسور» و صدور مجوز در سینمای ایران است؛آن هم در سال2025 و در زمانهای که عمر چنین رفتارهایی در نقاط زیادی از دنیا به سر آمده است.البته مجوزهای صادره توسط روح الله حسینی هم صرفا در بخش هایی از کشور اعتبار دارد و به سادگی در برخی مناطق با وجود مجوز نمایش فیلم‌ها، بی‌اعتبار است و به این آثار اجازه نمایش داده نمی‌شود.- مثل وضعیت فیلم کج پیله که در برخی شهرها امکان نمایش ندارد-آیا بهتر نبود منوچهر شاهسواری دبیر این بخش هم باشد یا حداقل فیلم‌سازی که چند جایزه کوچک بین المللی برده این مسوولیت را به عهده بگیرد؟ حسینی در مواجهه با میهمانان خارجی این رویداد خودش را چگونه معرفی می‌کند؟!سانسورچی سینمای ایران؟!!!
برگزاری حقارت آمیز برنامه‌های جشنواره
جشنواره جهانی گویی در برگزاری برنامه‌هایش تلاش فراوانی دارد تا حقیر جلوه کند! علت این مساله احتمالا انتخاب تیمی ضعیف و بی‌تجربه برای بخش‌های اجرایی آن است.تصاویر رونمایی از پوستر در شیراز را نگاه کنید!این میزانس و حضور کم تعداد آدم‌ها و شرکت پُر رنگ مدیران دولتی و عدم حضور هنرمندان شاخص بیش از آنکه به رونمایی پوستر جشنواره‌ای خارجکی شباهت داشته باشد:شبیه مراسم تدفین امواتی است که خانواده‌ای ندارند! حتی یک رویداد هنری که شهرداری‌های نواحی تهران برگزار می‌کنند هم مراسم آبرومندانه‌تری دارد چه برسد به جشنواره‌های استانی مثلا صدا و سیما و…
این وضعیت در نشست خبری هم تکرار شد و به جای دعوت از چند رسانه خارجی مقیم تهران و نمایندگی‌های آن‌ها، برگزار کنندگان حتی از رسانه‌های مستقل نیز واهمه داشته و دعوت خود را محدود به چند رسانه گزینش شده آن هم در تالاری تنگ و تاریک نمودند و با چند سوال و جواب تکراری سر و ته کار را هم آوردند!
حلوا حلوا کردن سینمای ترکیه
گذشته از پنهان کردن اسامی فیلم‌های خارجی حاضر در جشنواره و همچنین حضور چند فیلم گمنام و کهنه ایرانی در بخش مسابقه، آنچه مایه تاسف و آبروریزی برای این جشنواره است؛ برگزاری مرور سینمای ترکیه است که نشان دهنده اوج خودباختگی و دست خالی بودن مسوولان جشنواره است.یادمان نرود که در گذشته‌ای نه چندان دور جشنواره‌های معتبر اروپایی و آسیایی بدون فیلم ایرانی رویداد خود را برگزار نمی‌کردند و برای فیلم‌سازان ایرانی مرتب بزرگداشت و مرور فیلم برگزار می‌کردند.در چنین شرایطی آیا باید از حضور «نوری بیلگه جیلان» ذوق زده شویم؟ آن هم در کشوری که سینماگرانش طی یک سال چهار نامزد به اسکار معرفی می‌کنند؟چرا جشنواره به اصطلاح جهانی تا این ح خود را تحقیر کرده و دست کم می‌گیرد که به سینمای ترکیه قناعت می‌کند و مثلا سینمای هند یا کشور دوست و برادر روسیه را جایگزین ترکیه نمی‌کند؟!
سینمامثبت ضمن اعلام آمادگی برای انعکاس دیدگاه‌های افرادی که نام آن‌ها در این مطلب آمده امیداور است با اتخاذ تدابیری،انعکاس این تصاویر حقارت آمیز از این رویداد متوقف و حداقل در برگزاری این جشنواره شکلی آبرومند پیدا کند و حداقل استانداردهای جشنواره‌های محلی را از این پس داشته باشد.
