سینما مثبت:رضا استادی– ۲۳ خرداد ۱۴۰۴ اسرائیل به ایران حمله کرد.در تاریخ دوم تیر ۱۴۰۴ آتش بس برقرار شد و عبارت «جنگ دوازده روزه» وارد فرهنگ سیاسی- اجتماعی ایران شد. در تاریخ ۲۱ تیر ۱۴۰۴ بنیاد سینمایی فارابی فراخوانی را برای دریافت طرح‌های سینمایی با موضوع جنگ دوازده روزه منتشر کرد.آخرین تاریخ برای ثبت طرح در سایت فارابی ۳۱ تیرماه ۱۴۰۴ بود.
فضای جنگ دوازده روزه ذهن و روح مرا هم درگیر کرده بود.پیشتر برای نگارش کتابی با موضوع دفاع مقدس، آثار متعددی از ادبیات جنگ دنیا را خوانده و فیلم‌های مختلفی را مشاهده کرده بودم. بر اساس مشاهده‌هایم از جنگ طرحی داستانی نوشتم و در تاریخ ۳۱ تیر ۱۴۰۴ ثبت کردم.
اواخر مرداد ۱۴۰۴ برای حضور در نشست مقدماتی فارابی دعوت شدم. پیش از حضور در جلسه اصلی در جلسه‌ای در فارابی حاضر بودم. به جز من ۹ نفر دیگر نیز حضور داشتند.افرادی مانند: حسن نجاریان و رهبر قنبری برای طرحی مشترک،مریم بحرالعلومی،ابراهیم امینی،فیلمنامه نویسی از استان فارس و برخی دیگر که نام آن‌ها را به خاطر ندارم. مرتضی اصفهانی نویسنده فیلم‌نامه‌های امنیتی هم یکی دیگر از افرادی بود که به جلسه دعوت شده بود اما حضور نداشت. جمعا ده فیلمنامه از میان ۲۵۰ فیلمنامه برگزیده شده بودند که قرار بود از میان آن‌ها در نهایت سه فیلمنامه برای ساخت انتخاب شوند.
در این جلسه «علی‌شاه‌محمدی» از بخش فرهنگی بنیاد سینمایی فارابی میزبان ما بود. طی گپ و گفتی اعلام شد که اولویت با فیلم‌نامه‌هایی است که تهیه کننده داشته و نقشه‌ای برای تولید داشته باشند. ما باید از طرح خود در جلسه‌ای دفاع می‌کردیم و نظر کارشناسان فارابی را برای ساخت فیلم جلب می‌کردیم.ذهنیت اولیه من بر أساس فراخوان منتشر شده صرفا «نگارش فیلمنامه» اما ظاهرا هدف فارابی انتخاب سه طرح برای ساخت بود.
جلسه پیچینگ چطور برگزار شد؟
روز ۲۹ مرداد ۱۴۰۴ در جلسه نهایی حاضر شدم. طبق زمان بندی اعلامی، هر طرح نیم ساعت زمان برای دفاع در اختیار داشت. در روز جلسه برخی فیلمنامه نویسان با تهیه کننده و کارگردان خود آمده بودند از جمله مرتضی رزاق کریمی و مصطفی رزاق کریمی که همراه با خانم فیلمنامه نویسی آمده بودند که نامش خاطرم نیست.فریدون جیرانی،منیر قیدی،مهدی جعفری،هادی مقدم‌دوست،
سعید خانی،محمد علی مظاهری،مسعود نقاش‌زاده،حامدجعفری، اویس طوفانی،محمدرضا تشکری،هادی ناییجی، کامبیز سلامی، فرزاد اژدری، شهرام اشرف ابیانه و علی‌شاه‌محمدی حاضران در جلسه بودند.میز اتاقی که جلسه در آن تشکیل شد بیضی شکل بود.در جایی که ما می‌نشستیم، نقطه مقابل ما – یعنی فیلمنامه نویس- منیر قیدی،هادی مقدم دوست و مهدی جعفری نشسته بودند.حامد جعفری و دیگر عوامل فارابی در انتهای میز بودند. سوال خاصی از سوی مدیران و کارشناسان فارابی مطرح نشد جز آنکه در جایی از جلسه شهرام اشرف ابیانه که فیلم‌نامه‌ها را مطالعه کرده بود؛ نکاتی را مطرح کرد. سایر حاضرین فیلم‌نامه‌ها را نخوانده بودند و باید در جلسه برای آن‌ها کلیت داستان را در چند دقیقه تعریف می‌کردیم تا نظر آن‌ها نسبت به قصه جلب شود. این مساله نقطه ضعف جلسه بود. مطالعه ۱۰ خلاصه از ۱۰ فیلمنامه برای اعضای جلسه کار چندان سختی نبود. رویه عادی در جلسات پیچینگ اینگونه است که بحث صرفا محدود به فیلمنامه نیست و از تولید و حتی پخش و اکران و مرچندایز و دیگر أمور هم صحبت می‌شود.حتی حضور سعید خانی در جلسه این تصور را ایجاد می‌کرد که ممکن است سوال‌هایی درباره پخش مطرح شود اما عملا جلسه -حداقل درباره من- به فیلمنامه و قصه محدود ماند و صحبت از تولید نشد. ضمن اینکه صرفا چند نفر از اعضای جلسه سوال می‌پرسیدند و در میان حاضران در جلسه، یکی از هنرمندان شاخص که با وی در گروهی واتس‌اپی عضو هستیم؛ حین جلسه در حال فعالیت در آن گروه و فرستادن مطلب بود – این مساله را پس از خروج از جلسه و دیدن گروه واتس اپی متوجه شدم-
فضای جلسه بسیار پُراسترس و سنگین بود؛ به گونه‌ای که یکی از افرادی که پیش از من وارد جلسه شده بود نتوانسته بود فیلمنامه خود را به خوبی معرفی کند و عملا شانس خود را از دست داده بود.ضمن اینکه ضبط تصویری جلسه و نصب میکروفن به شرکت کننده نیز عملا استرس را زیاد می‌کرد.
در نهایت جلسه پس از حدود سی دقیقه زمان پایان یافت.
پس از جلسه چه اتفاقی رخ داد؟
مطابق اطلاعات درج شده در سایت فارابی،حداکثر تا یکماه نتیجه طرح باید اعلام شود اما تاکنون با گذشت بیش از ۵۰ روز، خبری از به روز رسانی سایت نیست. طبق اطلاعات کسب شده توسط من، به هر طرح اعتباری حدود هفت و نیم میلیارد تومان داده می‌شود و سازنده باید معادل همین مبلغ را فراهم کند تا فیلم ساخته شود.
پیچینگ قطعا روش خوبی برای تصمیم گیری درباره ساخت فیلم توسط فارابی است؛ جایی که پیش از این تصمیم‌های خود درباره آثار سینمایی را در فضایی غیرشفاف و بدون نیاز به توضیح و بر أساس نظر افراد ناشناخته اخذ می‌کرد و هیچ توضیحی هم درخصوص آن نمی‌داد اما قطعا رعایت زمان بندی‌ها و اجرای درست چنین برنامه‌هایی و رعایت ساختار واقعی آن می‌تواند در جلب اعتماد از دست رفته سینماگران به فارابی نقش مهمی داشته باشد.
وقتی قرار است موضوعی ظرف یک ماه تعیین تکلیف شود، چرا این یک ماه پنجاه روز می‌شود و چرا درخصوص این تاخیر توضیحی داده نمی‌شود؟
سینما مثبت آماده انعکاس دیدگاه‌های افراد،سازمان‌ها و نهادهایی است که نام آن‌ها در این مطلب آمده است.
