مهوش وقاری: عده ای از بازیگران که هنوز بازیگر نشده اند عضو پیوسته خانه سینما شده اند!

من عضو انجمن بازیگران شدم ولی متأسفانه هنوز عضو وابسته هستم. هر گروهی که آمدند درخواست دادم. از من برای شرکت در مجامع دعوت می شود، من حق رأی دارم ولی حق کاندیدا شدن ندارم، اما عده ای از بازیگران که هنوز بازیگر نشده اند عضو پیوسته شده اند. این ابهام هم برای خودم و هم برای مردم این سئوال پیش آمده که چرا؟

سینماپلاس: مهوش وقاری از جمله بازیگران زن کم حاشیه سینما و تلویزیون است. او که بازی در سینما را از دهه شصت و بازی در یک فیلم آوانگارد به نام «نار و نی» آغاز کرده است در سالهای اخیر بیشتر درگیر بازی در کمدیهای تجاری نظیر «پسر آدم دختر حوا»، «نیش زنبور» و «پوست موز» بوده است. این بازیگر که همسر محسن قاضی مرادی است در گفتگو با «رسالت» درباره برخی دیدگاههای هنری خود صحبت کرده است. به گزارش سینماپلاس وقاری بی رابطه بودنش در سینما را دلیل کم کاری سالهای اخیرش دانسته و گلایه هایی را هم داشته از انجمن بازیگران خانه سینما. متن کامل گفتگوی او را در ادامه می خوانید:

مادر بودن سخت است یا بازیگری؟

مادر نیستم؛ ولی فکر می کنم هر دو سخت باشد. هر دو کار جمعی است و نگرانی های خودش را دارد.

چرا این قدر کم کار شده اید؟

این سئوالی است که هم همکاران شما و هم مردم عادی از من می پرسند. علت این کم کاری را خودم هم نمی دانم. همیشه تلاش کرده ام در نقشی که به من واگذار می شود بهترین باشم ولی متأسفانه برای خودم هم عجیب است که چرا کار خوبی به من پیشنهاد نمی شود و اگر هم پیشنهاد می شود بار و ارزش هنری ندارد و مجبور به رد کردن آن می شوم.

قبل از اینکه وارد حرفه بازیگری شوید دید شما نسبت به این حرفه چه گونه بوده و بعد از اینکه وارد کار شدید و جزئی از این حرفه محسوب شدید آیا دیدی که داشتید تغییر کرد؟

زمانی که وارد این حرفه شدم سنم کم بود. قبل از انقلاب به خاطر نوع برداشتی که از بازی خانم ها وجود داشت وحشتی داشتم. تئاتر را تجربه کردم، به من می گفتند دنیای تصویر یک دنیای دیگر است اما من انگیزه ای برای ورود نداشتم. بعد از انقلاب که وارد کار تصویری شدم اواخر سال 61 بود که دیدم این کار هیچ وحشتی ندارد. هر کسی می تواند با اراده خودش بازی کند. همیشه سعی کردم به بهترین نحو بازی کنم و در حاشیه نباشم، ولی متاسفانه احساس می کنم آنهایی که حاشیه ساختند، موفق بودند. بدون هیچ پارتی کار کردم، ولی متأسفانه حس می کنم به آن جایگاهی که می خواستم نرسیدم.

به عنوان یک بازیگر سریال های تلویزیونی چگونه تلاش می کنید تا به آسیب تکرار شدن در شخصیت ها که از آسیب های رایج بازیگران است دچار نشوید؟

تلاش کردن من مثمر ثمر نبوده، دلم خواسته که متفاوت باشم ولی کاری متفاوت تا به حال به من پیشنهاد نشده، همیشه نقش یک مادر مهربان را داشته ام. دلم خواسته نشان بدهم توانایی کارهای دیگری را دارم ولی متأسفانه پیشنهاد متفاوتی نداشتم.

از نظر شما چه ظرافت هایی در اخلاق یک بازیگر وجود دارد تا مردمی باشد؟

به نظرم صبور بودن. باید سعی کنیم به نظرات دیگران اهمیت بدهیم. یک بازیگر به خاطر مردم کار می کند، بخصوص در تلویزیون که مخاطب آن عامه مردم هستند. در درجه اول باید به نظرشان احترام بگذاریم و آنها را کم هوش فرض نکنیم.

چرا بعضی از بازیگران سعی دارند از مردم فاصله بگیرند و هر کاری بکنند تا نشان دهند که با آنها متفاوت هستند؟

من نمی توانم این موضوع را درک کنم چون این طور فکر نکرده ام. همه انسانیم و دارای زندگی معمولی خود هستیم. برایم خیلی جالب است که زندگی بازیگران را به تصویر بکشند، زندگی بازیگران متفاوت نیست. همیشه سعی کردم خودم را تافته جدا بافته ندانم. اگر مردم نباشند ما برای چه کسی باید بازی کنیم؟

به نظر شما اصلاً بازیگران گزینه های مناسبی برای الگوبرداری هستند یا نه؟

این جور می گویند، ولی من وقتی خودم را به عنوان یک بیننده فرض می کنم نه یک بازیگر، و وقتی فکر می کنم از یک بازیگر الگوبرداری کنم اشتباه ترین کار ممکن است.

آیا شما الگوی مناسبی هستید؟

از دیدگاه من هر کس الگوی متفاوتی است. شاید کسی یک نفر را به عنوان الگو انتخاب کرده باشد که این الگو از دید ما مناسب نباشد. من و امثال من از کجا معلوم راه درست را می رویم؟ با توجه به اینکه انسان ممکن الخطاست چه تضمینی وجود دارد که ما خوب هستیم؟ زمانی که انسان در جمع است سعی می کند بهترین باشد ولی همیشه اعمال انسان تحت کنترل نیست. من سال ها معلم بودم، همیشه سعی کردم خودم را جای دیگران قرار دهم، اگر قرار باشد همه کارهای ما الگو باشد ممکن است یک سری از کارهای ما درست نباشد. آن کسی که الگوبرداری می کند خودش باید قدرت تشخیص داشته باشد.

چه توصیه ای به افرادی که به بازیگری علاقه مند هستند دارید؟

آن چیزی که من پیشنهاد می کنم این است که اطلاعاتشان را در زمینه کاری خود زیاد کنند ولی متأسفانه الآن شاهد این هستیم کسانی که اطلاعات زیادی ندارند، پرکار هستند. کلاس های بازیگری هم اکنون یک منبع درآمد شده. در نهایت می رسیم به «رابطه». ما با کسی رابطه نداریم که الآن کم کار و بیکار شدیم. به نظرم اگر تحصیلات مرتبط داشته باشند بهترین راه برای ورود به این عرصه است.

آیا درخواستی از مسئولین دارید؟

گله ای دارم؛ من عضو انجمن بازیگران شدم ولی متأسفانه هنوز عضو وابسته هستم. هر گروهی که آمدند درخواست دادم. از من برای شرکت در مجامع دعوت می شود، من حق رأی دارم ولی حق کاندیدا شدن ندارم، اما عده ای از بازیگران که هنوز بازیگر نشده اند عضو پیوسته شده اند. این ابهام هم برای خودم و هم برای مردم این سئوال پیش آمده که چرا؟

فکر می کنید گرایش زیاد مردم به سریال های مناسبتی چگونه است؟

پخش کارهای مناسبتی مخصوصاً در ماه های رمضان و محرم برای مردم یک عادت شده و اگر نباشند عجیب است، چون زمان مشخصی پخش می شود و این کارها ممکن است در زمان دیگری نیز پخش شوند ولی چون در آن زمان مردم برنامه ای دارند و سر ساعت مشخصی در خانه هستند به نظرم این دلیل استقبال مردم از این کارهاست.

آینده ای که مهوش وقاری به عنوان یک بازیگر برای خود در نظر دارد چگونه است؟

هیچ آینده ای نمی بینم، از نظر فکری به هم ریخته ام، زندگی یک بازیگر از نظر مادی و روحی وابسته به کارش است. به این فکر می کنم که درآمدم از کجا تأمین خواهد شد و از نظر روحی هم به هم ریخته شده ام.

تلاش تان برای ماندگاری را چه طور نشان می دهید؟

هر کاری به نظر می رسد انجام دادم، تلاش کردم، اطلاعاتم را زیاد کردم، آن چیزی را که مربوط به من بود ارتقا دادم. دیده شدن بستگی به افراد دیگری دارد که ما را به کار دعوت کنند. من سعی خودم را کردم که مردمی باشم، اطلاعاتم را بیشتر کنم، مطالعه داشته باشم. هنوز دوست دارم یاد بگیرم به روز باشم و همیشه سعی ام بر این بوده که انتظارات یک کارگردان را برآورده کنم ولی وقتی به کاری دعوت نمی شویم مسلماً ماندگار هم نمی شویم و تبدیل به یک خاطره کمرنگ برای مردم خواهیم شد.

بازی می کنید که به چه چیزی برسید؟

بازی می کردم که نقشی در هستی داشته باشم. شاید اثری داشته باشم هر قدر کمرنگ و بی رنگ، ولی الآن احساس می ‌کنم تمام اینها یک رؤیا بوده و نسبت به همه چیز بدبین شدم.

از حاشیه بودن خوشتان می آید؟

نه خوشم نمی آید. دوست نداشتم نه در حاشیه باشم و نه حاشیه بسازم. همیشه خودم بودم و سعی کردم حاشیه نسازم. الآن آن قدر بلاتکلیف هستم که نمی دانم درست بوده یا غلط ، ولی روش زندگی ام این بوده.

سینمای تجاری را دوست دارید یا سینمای هنری را؟

سینمای هنری را بیشتر دوست دارم ولی این قدری که سینمای تجاری غالب شده احساس می کنم بد نبوده در سینمای تجاری کار کنم. شاید از این طریق ماندگارتر شوم.

از اول با این هدف وارد این حرفه شدید که بازیگری را به عنوان یک شغل دنبال کنید؟

نه، بازیگری عشقم بوده و بیشتر به جنبه های هنری آن فکر می کردم و اینکه آموزش بگیرم و همان را در زندگی ام منتقل کنم. ولی واقعاً این حرفه را دوست دارم، سعی کردم تمام تلاشم را بکنم تا حسش کنم و جنبه تجاری یا درآمدی اش را ندیدم ولی الآن به نظرم این حرفه برای من یک کار حرفه ای است که از راهش باید گذران زندگی شود.

فکر می کنید کدام کارتان بیشتر در ذهن مردم ماندگار شده است؟

نمی دانم کدام کار، نه به خاطر اینکه اعتماد به نفسم پایین باشد و بدبینانه صحبت کنم. گاهی اوقات یک کار کوچک انجام می دهید که آن را با شک و تردید انتخاب کرده اید ولی از نظر مردم ماندگار بوده است. از نظر خودم نیز کارهایی بهتر بوده که از آنها خاطرات بهتری داشته ام.

پایان مطلب/