روزهای نارنجی و تکرار مکررات

سینما مثبت: فیلم روزهای نارنجی ساخته آرش لاهوتی از چهره های فعال در حوزه مستند فیلمی است که دچار تکرار مکررات شده است.

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی اینترنتی خبری ـ تحلیلی سینما مثبت، روزهای نارنجی داستان زنی پرتقال فروش است که چندین زن بی سرپرست و بی سروسامان را دور خود جمع کرده و آنها در باغی، پرتقال می چینند و انبار می کنند تا بفروشند. اما موضوع اصلی، زن پرتقال فروش  هدیه تهرانی، زن محکمی است و ازطرفی تمام اجزا و شخصیتها و شرایط دست به دست هم داده و می خواهند نگذارند او براحتی پرتقال بفروشد.

در طول فیلم پالتو سربازی به تن دارد، گاها حرف می زند و موقع حرف زدن بزور دهانش باز می شود و عمرا لبخند نمی زند،تازه شوهرش هم آدم بی غیرت و بوغی است و دنبال چندتا ماهی آکواریوم است و بچه تهران و بی خیال. اما تازه زن پرتقال فروش منجی و مشکل گشای بقیه زنها نیز هست. مشکل فیلم از چند ماه قبل از فیلمبرداری شروع می شود: زمانی که کارگردان تصمیم می گیرد دوربین روی دوش فیلمبرداری کند و هرجا هدیه تهرانی می رود دوربین هم پشت سر او حرکت می کند. فیلم از ناحیه طراحی های غلط زوایا مشکل دارد. حتی در دیالوگهای چند نفره نیز فقط دوربین از صورت یکی به صورت دیگر می رود. فیلمنامه هم که تکرار مکررات است؛ بدبختی پرتقال فروش! خیانت ها هم پشت سر هم ردیف است،رغیب و کارگر و همسر و صاحب کار و همه خیانتکاری می کنند اما زن پرتقال فروش با آن شمایل چریک گونه اش همه رامی بخشد تا اینکه در پایان  پرتقال ها را می فروشد و مهرش دوباره به دل شوهرش می نشیند،.به همین راحتی!

سمفونی نهم ساخته محمد رضا هنرمند کمی تا قسمتی حال و هوای  فیلم خوب روز فرشته که تقریبا سه دهه پیش در آن بازی کرده را دارد، با این تفاوت که اینجا بخش رئالیته زمان فیلم شورلت کامرو و جاده شبیه بین الایالتی آمریکایی و ملک الموت (نه از جنس عبدی) دارد، به اضافه کوروش و امیر کبیر و رودکی و هیتلر. ترکیب عجیبی است و البته به ظاهر خنده دار، اما فیلم از نظر بصری الکن نیست و خود را جمع و جور می کند. در کل این حجم سکانس های سخت و صحنه پردازی روی دست فیلمساز می ماند.مرگ چند سلبریتی سیاسی و جنگ و ادبی و تاریخی را کاریکاتور می کند. فیلمنامه ای غیر منسجم اما دکوپاژ  و دوربین و صحنه پردازی ها خوب است. ترکیبی عجیب و در عین حال شنگول-ازیک گروه حرفه ای که صرفا اینجا را با هالیوود اشتباه گرفته اند و فکر کرده اند کارشان خیلی درست است!

ناگهان درخت فیلم چندان جذابی نیست.اصلا فیلم نیست. کارگردان به واسطه فیلم قبلی و خوبش، امکانات فنی و تیم خوب و گروهی حرفه ای، دوربین را براشته و رفته شمال و هر کاری دلش خواسته کرده.فیلمی مثلا شبیه سینمای نوی فرانسه که به شکل کاملا پراکنده ای از آب در آمده است.