سینما مثبت: سریال تلویزیونی زخم کاری ساخته محمد حسین مهدویان که در سکوت خبری تولید شد،از همان روزهای آغاز نمایش با أنواع و اقسام نقدها و نوشته‌های ستایش آمیز اغراق شده مواجه شد. حالا این مساله با انتقاد تلویحی روزنامه اعتماد مواجه شده است.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی اینترنتی خبری- تحلیلی سینما مثبت، یکی از وظایف روابط عمومی در هر سازمان و مجموعه‌ای پاسخگویی و تعامل با رسانه‌ها و همچنین انعکاس نکات مثبت است اما فیلیمو که در سیاست کاری خود تمامی سریال‌هایش را در سکوت خبری تولید می‌کند و در زمان تولید هیچ امکانی برای حضور رسانه‌ها در پشت صحنه این آثار فراهم نمی‌کند در زمان نمایش و با آغاز اولین قسمت‌های نمایشی اقدام به سفارش حجم فراوانی نقد و نوشته اغراق آمیز و مثبت به برخی رسانه‌های خاص می‌کند که متاسفانه به دلیل شرایط اقتصادی نامناسب حاکم در جامعه چنین سفارشی با استقبال برخی رسانه‌ای ها نیز مواجه می‌شود. در طول هفته‌های گذشته به این روند اعتراض‌هایی در فضای مجازی صورت گرفته و حالا روزنامه اعتماد امروز در مطلبی به قلم «سید حسین رسولی» به سراغ این سریال رفته و درباره آن نوشته است: قصه زخم کاری در اقتباس تصویری دچار شعارزدگی و دیالوگ‌های گل‌درشت شده است. با این وجود اقتباس از یک رمان داستانی ناشناخته می‌تواند به خوبی فرآیند قصه‌گویی را پیش ببرد اگر که ساختار دراماتیک در آن رعایت شود…مجموعه «زخم کاری» دراماتیک است و دارای کشمکش‌های بیرونی و درونی. یک شخصیت محوری جذاب به نام مالکی هم دارد که دچار جنون ثروت و قدرت بیش از حد شده است. مهم‌ترین ضعف‌های سریال در دیالوگ‌ها و شخصیت‌پردازی دیگر کاراکترها نمود پیدا می‌کند. همسر مالکی قرار است مانند لیدی مکبث او را به سوی عمل جنایت هدایت کند ولی نکته اساسی این است که لیدی مکبث سترون بود و این موضوع دلیل اصلی شقاوتش است ولی در سریال دو بچه دارد! مکبث نیز با پیشگویی سه جادوگر دچار وسوسه می‌شود اما این موضوع نیز حذف شده و تنها کودکی را می‌بینیم که به مالکی هشدار می‌دهد. این هشدارها ما را یاد نمایشنامه «ژولیوس سزار» شکسپیر می‌اندازد.
مهدویان خوشحال است که می‌تواند به راحتی هر چه می‌خواهد بسازد و دستمزد خوبی بگیرد
در بخش دیگری از این مطلب می‌خوانیم: در نقدهایی که به تازگی منتشر شده‌اند از شیوه بازیگری در این سریال بسیار تعریف و تمجید شده که به نظر می‌رسد تیم رسانه‌ای این مجموعه روی آن تمرکز کرده‌اند. واقعا این‌گونه نیست و بسیاری از بازی‌ها کلیشه‌ای و حتی ضعیف و اغراق شده هستند. دکوپاژها ساده و قصه‌گو هستند و کار پیچیده‌ای صورت نگرفته است که نشان می‌دهد مهدویان حوصله ژانگولربازی و پشت درخت و دیوار پنهان شدن را دیگر ندارد. کار او کمی بهتر شده ولی همچنان حرف خاص و ویژه‌ای در دکوپاژ و چیدمان رویدادها و پیرنگ نزده است. موسیقی آن‌قدر زیاد است که باعث تعجبم شد. کارگردان در فضایی قضاوت‌گرایانه پیش می‌رود و زوایای پنهان شخصیت‌هایش را به سادگی لو می‌دهد و هیچ آسی در ادامه ندارد. صحنه‌ها به جای اینکه زود تمام شوند کش پیدا می‌کنند که آفتی در سریال‌سازی ایرانی شده است. این کش آمدن‌ها به هنر تدوین هم لطمه می‌زند. به نظرم مهدویان خوشحال است که می‌تواند به راحتی هر چه می‌خواهد بسازد و دستمزد خوبی بگیرد و پشت دوربین لم بدهد. نوعی خوشحالی و بی‌حسی را در کار او می‌بینم. وقتی به سرعت مشهور شوید، در جشنواره‌ها جایزه بدهند و هزینه تولید را هم بدون بازگشت بدهند به سرعت دچار بی‌حالی می‌شوید. نکته مهم این است که کارگردان در «زخم کاری» تلاش دارد کمی از وضعیت جامعه را بازنمایی کند و این برای من از منظر جامعه‌شناسی مهم بود.
سینما مثبت آماده انعکاس دیدگاه‌های اهالی رسانه و فیلیمو درباره این مطلب است.
https://30nemaplus.ir/?p=8515