یادداشت

شاید به دلیل تداوم بودجه جاری است که مدیران سینمایی در چنین تشکیلاتی هیچ گاه نه زبان به انتقاد باز می‌کنند و نه اجازه انعکاس اتفاق‌های حوزه مدیریتی خود به رسانه‌ها را می‌دهند

انجمن سینمای انقلاب و دفاع مقدس با بودجه‌هایی اندک نسبت به مجموعه‌های متمولی مانند اوج در حال فعالیت است و به همین دلیل در میان برخی فیلم‌سازان به «اوج فقرا!» معروف شده است

شاهد بودم که رحیمی‌پور برای دیدار با یک مدیر تلویزیون ساعتها پشت در اتاق او ماند و مدیر مربوطه که حالا آقازاده‌اش را کارگردان کرده، حتی به اندازه یک ربع به او فرصت نداد

حسن روحانی به مشابه مرحوم هاشم رفسنجانی علاقه چندانی به سینما و هنر نداشت و در نهایت به حوزه ورزش علاقه نشان می‌داد

یک ویژگی قابل دفاعش را در همان دوره ای که جزءاعضای هیات انتخاب جشنواره فیلم فجر بودم، می توانم شهادت دهم:انضباط کاری و عدم دخالت در تصمیمات و دیدگاه‌های هیئت داوری و آزادی عمل قائل شدن برای...

«سهم خواهان همیشگی» چالش دیگر خزاعی در سازمان سینمایی است. گروهی از سینماگران که به مثال شعر مولانا «هر لحظه به شکلی بت عیار بر آمد»، در هر دولت و حاکمیتی به دنبال سهم خود هستند.

آیا شمر و یزید صفحه‌ای در اینستا دارند که این نوجوان‌ها آن صفحات را بلاک کرده‌اند؟!

فیلم‌ها و آثار نمایشی اسنادی گران بها هستند که از هر دوره تاریخی خاص برای ما به یادگار می‌مانند و چه کسی بهتر از یک فیلمساز می‌تواند شرایط امروز را تحلیل و برای آینده راهکار ارائه کند؟